Ман ба назм орам кунун ранҷи навин,

Дар суруди бистумини ин китоб

К-оид он бар мардуми дӯзахнишин.

Аз пуле бар пул гузаштему сухан

Н-аз Кумедӣ, буд аз чизи дигар,

Чун ба ними пул расидем он заман,

Дидаам таҳрики урдуи савор

 Гоҳи пайкору гаҳи разму гурез,

То ки бошад ҷонаш амну пойдор.

 Хомушу танҳову аз ҳамраҳ ҷудо,

Пушти ҳам гаштем з-ин пас мо равон,

Чун «Бародарҳои кеҳтар» по ба по.

То ҷавонумр аст соли тозакор,

Давл гармӣ дода бар гесӯи шед,

Ҳамзамони рӯз гашта шоми тор,

Дузд дар фарҷоми ҳарфаш ҳар ду даст

Бурд боло, шакли анҷирӣ намуд,

Дод зад: «Ин ҳам Худоё, аз ту аст!»