Боз мегӯям, ки то бурҷи баланд

Омадан, дидем дар болои он

Дар ду ҷо ду шӯълаи кӯчак буданд.

Ранги хорӣ гашт бар рӯям аён,

Раҳнамо тағйиру ранги худ зи ман

Сахт мекӯшид, то созад ниҳон.

Устодам мебарад бо худ маро,

Аз миёни шаҳру гӯри осиён

Меравад аз пеш ӯ, ман аз қафо.

 Мунтаҳо бар сахраҳои ҳалқавор

Омада дидем ҷамъе дар азоб

Бештар аз дигарон буданд хор.

 Рафтем аз сахра ба ҷои шебдор,

Лек мавҷуде дар он бурдӣ ба сар,

Кас накардӣ дидан он сӯ ихтиёр.

 Пеш аз он Нису расад он сӯи рӯд,

Мо даруни ҷангале мондем по,

Ки дар он ҷо кӯрараҳ пайдо набуд.

Баргҳо на сабз, тира, безиё,

Шохаҳо на рост, печопеч буд,

Мевае не, ҷуз ба заҳри хорҳо.