Аз шеърҳои Париж

ШАБИ МАЙКАДА

Ҷаз кунад шӯру фиғон.

Дар бари саҳна занест,

Ваҳ чӣ фаттону ҷавон.

Маъзарат, хонуми ҷон,

Исматон чист?..

Геворг Эмин

 ЧАНД СУХАН АЗ ТАРҶУМОН

   Ҳар вақте ки аз моҳияити шеър сухан ба миён овардаанд, яке аз масъалаҳое, ки бисёрҳо мавриди мубоҳиса қарор гирифтааст, бунёди ҳиссӣ ва ё ақлӣ доштани шеър аст. Дар ин маврид фикру мулоҳизаҳои гуногун ва мухталиф баён шудаанд. Вале ҳақиқат ин аст, ки дар шеъри асил ин ҳар ду – ҳиссиёт ва тафаккур – ҳамеша ба ҳам омехтаанд. Дар асл бигирем, худи дониш дар асоси таҷриба, аз воқеият таассуроти ҳиссӣ бардоштани инсон андӯхта мешавад. Дар шеър ҳам ҳамчунон аст. Шеъре, ки дар он имтиёзи ақл, фикр бештар аст, агар он фикр муҳим, ҷиддӣ ва тоза бошад, бешубҳа, эҳсоси тароватнокеро низ бо худ дорад.

М. Ю. Лермонтов

 ХАЗИНАДОРЗАНИ ТАМБОВӢ

 Қарта бибоз, сарро мабоз.

                                       Зарбулмасал.

 ЭҲДОИЯ

Бимон, машҳур гардам кӯҳнаоин,

Надорад ҳеҷ фарқе аз бароям.

Аз он шодам, ки бар вазни Анегин,

Ба оҳанги қадимӣ месароям.

Ба ин афсонаи ман гӯш доред,

Агар майли сафои ҳуш доред,

Каме ҷунбонда сарҳотон, аҷиб аст,

 Нишаста буд сарвори саворон

Ба Авдотя Николавна дар он ҷо.

Нигоҳашро намеканд аз рухи он,

Ба дасте тоб дода мӯлабашро.

Ҳамедид ӯ заданҳои дилашро...

Намедонам, чӣ навъе шуд баногоҳ,

  Таърихи адабиёти башарӣ то имрӯз се шоирро аз бузургтаринҳои шеъру адаб эътироф кардааст: Ҳумер, Данте, Шекспир. Пас аз ҷашни ҳазораи Фирдавсӣ ба ЮНЕСКО пешниҳод шуда буд, ки амри ҳақ ва адолат мебуд, агар «Шоҳнома»-сарои беназири машриқзамин ҳам дар сафи ин бузургон ҷой мегирифт. Моҳияти хизмати Фирдавсӣ дар шеъри форсизабон аз хизмати он се бузурги аввал, ки дар адабиёти халқи худ ва Урупо карданд, кам набошад ҳам қаҳрамонии шоиронаи Фирдавсӣ алҳол шуҳрату овозаи дунявии онҳоро пайдо накардааст. Шояд сабабаш дар он бошад, ки кишварҳои Урупо нисбат ба Осиё озодонатор мезистанд, инкишоф ва тараққиашон бештар буд ва аз ин рӯ, тавонистанд, ки дастовардҳои фарҳангиашонро ҳам дар рӯи дунё фарох ва хубтар ташвиқ кунанд.

 1 Нимароҳи зиндагӣ аз сар гузашт,

Хешро дидам ба ҷангалзори тор,

Баски роҳи рости ман гум бигашт.

4 Сахт душвор аст васфи бешазор,

Бошад он торику анбуҳ, пурхатар,

Ки кунад ёдаш диламро беқарор.