Эй Флуронс, шод бошӣ, эй азим,

Ки гирифтӣ баҳру барро зери пар,

Пур шуд аз овозаат ҳатто ҷаҳим.

Шӯъла дар ҷо қадфарозон меситод

Изнхоҳ аз шоири некӯнафас,

Бесухан то созад азми хайрбод.

 Кас наёрад гуфт бо наср он изо,

Захму хунеро, ки дидам дар назар,

Гарчи бо такрор гӯяд ҳар ҳиҷо.

Касрати ин қавму захми гунагун

Дидагонамро ба мастӣ бурда буд,

Ки гиристан хостам зору забун,

 Рӯзҳое, ки Жунун пур хашм дошт,

Бар Тибиву Силмиву он хонадон,

Дар дилаш бисёр тухми кина кошт,

Он забон, ки захм зад оғози кор,

То бишуд аз шарм рӯям пуршарар,

Боз он марҳамниҳӣ кард ихтиёр.