9

Сотников дар болои харак беҳаракат мехобид, эҳтимол, хобаш бурда буд. Рибак ба тиреза наздиктар нишаста, аз паҳлуи он пайроҳаро назорат мекард. Вай гуруснагиашро бо картошка андак бартараф карда, дар ин ҷо ҳеҷ кор надошта бошад ҳам, менишаст, аз ин ҷо рафтанаш мумкин набуд, бинобар ин мунтазир нишастан зарур меомад. Ба кӣ маълум нест, ки интизорӣ ва кӯшиши ба касе расида гирифтан аз ҳама бадтар аст. Шояд аз ин ва ё сабаби дигар бошад, ки таассуфи ӯ зиёд шудан гирифт ва ҳатто ғазабаш, ҳарчанд каси ғазаби ӯро меовардагӣ набуд, ба афзудан сар кард. Магар Сотников, ки ӯ вайро ба ин бачаҳо гузошта  рафта наметавонист. Соҳибхоназан барнамегашт, ӯ ҷуръат намекард, ки ба овардани вай кас фиристад: ин корро чӣ тавр ба як бача бовар кардан мумкин буд?

10

«Бало занад, чаро ӯ шаттоҳӣ мекунад» – гапгузаронии тундутези Сотниковро бо полис шунида, бо ғазаб фикр кард Рибак.

Онҳоро ба роҳе мебурданд, ки фақат акнун майдон дар назарашон он қадар дарозу ба тарзи ғамовар ҳамвор наменамуд, аспча бардамона резачорпо мерафт ва бо думи аз сармо шахшудааш ба чана зада–зада мемонд. Рибак торафт бештар таассуф хӯрда фикр мекард, ки онҳо ниҳоят тез рафта истодаанд, вай бо тамоми тобу тавонаш мехост, ки суръати рафтанро суст кунад. Ӯ бо ҷону дилаш ҳис мекард, ки ин охирин соатҳои озодист, соатҳоест, ки бо рафтани онҳо имконияти наҷот ёфтан кам шуда, дигар пайдо намешавад. Вай худро барои беэҳтиётиаш, барои бефаҳмона ба он зершервонии лаънатӣ баромаданаш, барои ин хонаи канориро аз як километр дуртар гузашта нарафтанаш лаънат мехонд – охир вай кам сабақ гирифта буд, ки ба кулбаи канорӣ надарояд, ки ба он доимо немисҳо ҳам медароянд. Вай гуноҳи худро бахшида наметавонист, ки фикр накарда ба ин деҳаи шум даромадааст – дар ягон буттазор рӯзро мегузарониданд, беҳтар мешуд. Ва умуман аз аввали ин супориш ҳамаи кор на ба таври даркорӣ мерафт, балки бараъкс мешуд ва ба анҷоми бобарори он умед бастан мушкил буд. Вале ин тавр воқеъ шуданаш ҳеҷ ба тасаввур ҳам намеомад.

11

Сотников ба нобуд шуданашон як зарра ҳам шубҳа надошт. Вай худро ба тақдири Рибак ва зани Демян гунаҳгор медонист ва дар зери бори гуноҳе ки ӯро дучандон пахш мекард, сахт хомӯш буд. Ӯро махсусан, зан ба ташвиш меандохт. Вай дар бораи тирпаронии шабонаашон бо полисҳо ҳам фикр мекард, ки дар он кори ким-кадом Ходоронок тамом шуда буд. Ӯро, бешубҳа, Сотников паронида буд.

12

«Кораш тамом!» – вақте ки Стас дар рӯи ҳавлӣ Сотниковро маҳкам дошта, ба даруни хона кашола карда бурд, қариб бо ғазаб фикр кард Рибак. Вай гумон дошт, ки аз қафои ӯ, вай ва зани Демянро ҳам ҳай карда мебароранд, вале полисҳо барои онҳо дари таҳхонаро боз карданд. Пеш аз он ки онҳоро ба он ҷо тела дода дароранд, дастони ӯро кушоданд, тасмаро аз шимаш кашида гирифтанд. Зани Демянро бо дастони баста ва дар даҳон латта монданд.

13

Сотниковро беқувватиаш наҷот дод: ҳамин ки Будила ба қин сар кар, вай зуд аз ҳуш мерафт. Ӯро об пошида ба ҳуш меоварданд, вале ба муддати он қадар дуру дароз не, шуури ӯро боз сиёҳӣ пахш мекард, ҷисми ӯ на тасмакориҳо, на амбурҳои махсуси пӯлодиро, ки Будила бо онҳо аз ангуштони ӯ нохун меканд, ҳис намекард. Қариб ним соат ҳамин хел беҳуда гирумон карда, ду полис Сотниковро аз хона кашола карда бароварданд ва ба ҳамон таҳхона, ба назди амин партофтанд.

14

Петрро на ба зудӣ, ҳангоми ғубури офтоб, вақте ки дар таҳхона торикӣ ғафстар мешуд ва равзан аз дурахши беҳоли рӯзи сармо базӯр равшанӣ мекард, оварданд. Дар назди дар ҳам, дар аснои кушода шуданаш он равшании пешина набуд – амин сари сафедашро хам карда, аз остона қадам монд ва ба кунҷак ба ҷои аввалаи худ гузашт.