Ниҳоли умри ту хоҳам, ки дар амал бошад,

Камоли бахти ту хоҳам, ки бебадал бошад.

Шавад насиби касе гар бағал гирифтани ту,

Тамоми давлати дунёш дар бағал бошад.

Нақши ишқат менишинад дар дилу авзои ман,

Бӯйи ту меояд аз ҳар зарраву аъзои ман.

То шабе аз хештан лабрези ишқам мекунӣ,

Мерасад савдои ишқи ту ба ду дунёи ман.

Эй кош, агар шеърам дарёи сухан бошад,

Чун моҳии дарёям дар шеър ватан бошад.

Лаб мезанад ин дарё гар силсиламӯйи ман

Бо силсилаҷунбонӣ лаб бар лаби ман бошад.

Манзилороӣ чӣ кор ояд, дилороӣ бикун,

Аз худороӣ чӣ ҳосил, маҳфилороӣ бикун.

Аз зару симу булӯр равшан нагардад чашми кӯр,

Чашми дил з-инҳо бубанду чашмбиноӣ бикун.

Танпарастон оқибат миранд зери бори тан,

Умри одамро, ки мегӯянд, як дам будааст,

Нек бинам, суҳбати ёрони ҳамдам будааст.

Рӯзи шодӣ, гарчи мегӯянд, бисёр аст ёр,

Он, ки аз шодии ту шодӣ кунад, кам будааст.

Паёми ман ба шумо, дӯстони ҷон, ин аст,

Ки ишқ аз ҳама ширинтарини ширин аст.

Ба ишқ ёр шаведу абад ба он бошед,

Ҳамин маро ба шумо орзуи дерин аст.