Пагоҳ офтобро нидо кунам,

Вале чӣ сон варо дар ин саро кунам,

Ки гӯшае барои офтоб нест,

Ба сад ҷаҳон агар сару садо кунам.

Чӣ кунам ба номи ҷовид, ки зи худ нишон гузорам,

Ки ман аз ҷаҳони ҷовид ғами ҷовидона дорам.

Чӣ ҷаҳон, ки ормонаш сари дор дидани мост,

Ва хуш аст, агар чу Ҳаллоҷ бикашад ба ҳалқа корам.

Паём аз ишқ мехоҳад дили шайдои ман имшаб,

На танҳо дил, ки мехоҳад ҳама аъзои ман имшаб.

Дилу ҷонам ҷудо мехоҳаду ҳам даст, ҳам бозу,

Ки худ пайдо чӣ мехоҳад зи нопайдои ман имшаб.

Қимати коло баланду ҳиммати воло шикаст,

Дар ҷаҳони пастроён қомати боло шикаст.

Чун фузун шуд эътибори роҳбанд аз раҳкушо,

Муътабар шуд санги роҳу пойи раҳпаймо шикаст.

Эй уқоби гардунсайр, аз чӣ ҷони ту хаста-ст,

Ё ки осмон паст аст, ё ки боли ту баста-ст.

Ё ки хоҷаи парвоз ришта баста дар поят,

Бар ҳаво сарат дода нӯги ришта дар даст аст?!

Абр хушкид аз гиря, то чӣ бар тори ман гиряд,

Боми афлок нам гирад, абри озори ман гиряд.

Рӯҳи бедор – афсурда, дилҳашивор – дилмурда,

Наъш бар хок наспурда, ҷони бемори ман гиряд.