Ба зери осмон як осмони дигаре хоҳам,

Фазои синаҳоро Каҳкашони дигаре хоҳам.

Ба инсони фалакгарде, ки тасхири малак кардаст,

Ба тасхири худӣ акнун тавони дигаре хоҳам.

 На маро ҳавои номе, на таҷаммуле, мақоме,

Суханам, ки пар фишонад зи даҳони хосу оме.

Ба ҳамон, ки бенасибам зи муҳаббати башар хост,

Бибар, эй чакомаи ман, ту саломи издиҳоме.

На дуруде, на суруде, на навои хуши уде,

Ду ҷаҳон маҳви сукут аст, на изҳори вуҷуде.

На ба дил шавқи каломе, на ба лаб ҳарфи паёме,

На ба сар фикри такопӯ, на ғами буду набуде.

Эй кош, болафшон сартосари олам

Болотар аз шоҳин гирам таҳи болам.

Мурғон зи ман эмин вақти саҳар хонанд

Дар шохаи пургул пайки сари солам.