Ин ойинаи нур кӣ будаст, кӣ будаст,

К-аз оби рухаш чашмаи хуршед намудаст.

Оҳ, ин чӣ гузаштан зи бари мо ба хамӯшӣ,

Хомӯш, ки хомӯшии ӯ авҷи суруд аст.

            Расад шамими баҳор аз ҳаво биё, ки биё,

Зи оби ҷӯй нав ояд наво биё, ки биё.

Суруди сабзи чаман ояи муҳаббати туст,

Ки ояд аз лаби баргаш сало биё, ки биё.

 Аҷаб ба ноз мерақсӣ, ба сӯзу соз мерақсӣ,

Адойи нозҳоят ман, ки ноз-ноз мерақсӣ.

Дилам чӣ гуна тоб орад ба он шикан-шиканҳоят,

Ки бишканию пайвандӣ, чӣ дилнавоз мерақсӣ.

То фитад аз дарди ҳиҷрон дар дили як лола хун,

Мешавад хун сад дили ошиқ ба рӯйи лолагун.

Боду бороне, ки қасдаш барги туст, эй кош, зуд

Бигзарад аз ту, дарандозад маро аз беху бун.

Эй бӯйи гули ба об рафта,

Гул омадаву гулоб рафта.

Чун меҳри рухат ба об уфтод,

Ҳар қатра ба офтоб рафта.

Зулфат чӣ суол дошт бар рух,

К-аз ёди лабат ҷавоб рафта.

Гуфтам зи лабат савоб гирам,

Лаб ҷустаму аз рух об рафта.

То доғи дилам зад аз лабат рӯй,

Дидем, ки моҳтоб рафта.

Дигар на маҷоли ҳарфу ҳолест,

К-аз ҷумла хабар, хитоб рафта.

Азбас зи манат дар ин такопӯй

Мондаст гунаҳ, савоб рафта,

Як шаб сари ту ба синаам, кош,

Бедор шавам, ки хоб рафта.

Умр агар вафо кунад, ишқи туро ғазал кунам

В-он бағали пури туро, кош, шабе бағал кунам.

Гарчи занад ба ҷони ман ҳаҷри ту неши ҷонгудоз,

Ҳар нафаси висолро рашки маҳи асал кунам.