Нест исме ҷовидону нест ҷисме ҷовидон,

Зери гардун бонишону бенишон миранда аст.

Гар наёбад насли инсон ҷони ҷовид аз сухан,

Ин тани фониву миро беамон миранда аст.

 Шуъла мегирию мегӯйӣ сухан,

Шуълаат гул медиҳад – ишқи Ватан.

Ҳарфи ту сарбози ин шӯру қиём,

Мекашад бебок шамшер аз наём.

 Ман ба рӯйи ҳавлияш по мениҳам

Чун ба хоки Осиёву Африқо.

Ҳамраҳи размандагони роҳи сулҳ–

Шоирони Африқову Осиё.

Рӯзи ман сар мешавад ҳар рӯз бо шеъри Ватан,

Шод бодо рӯҳи ту, то нек бошад рӯзи ман.

Мекунад шеъри дилошӯбат маро аз худ бадар,

То ба даҳрам мекунад сад решапайванди дигар.

Ту маро, эй дил, чӣ савдое ба сар овардаӣ,

Бо туям ҳамдостонӣ сахт меояд гарон.

Лаҳзае хоҳам, ки бошам бе дилу бе дарди дил,

То шавам озод аз савдои хешу дигарон.

Меравад соли ҳаёту мекунам касби камол,

Мешавад наздик дар чашмам ҳар он чӣ дур буд.

Баъд аз ин дар хеш меҷӯям пайи айёмро,

То биёбам хешро дар нақши айёми вуҷуд.