Гул ҳамоғӯш ба хоре рустаст,

Аҳд гӯё ки ба ёре бастаст.

Лек хораш тани гул озорад,

Ҳар нафас ранҷи наваш бозорад.

Гар ватан бошад якеро соҳили дарёю рӯд,

Дигаре дорад ватан дар домани дашти кабуд.

Ҳар касе дорад ватан, дорад ғами буду набуд,

Беватан он кас, ки бошад фориғ аз ёди ватан.

Чун ватан мероси аҷдод аст бар авлоди хеш,

Нест низ авлодро мероси пуршони дигар.

Ҷон гаравгон ҳар ватандоре ватандорӣ кунад,

То ватан бахшоядаш озода сад ҷони дигар.

Асри бист,

Эй асри пуртӯфони ман,

Бигзарӣ тунд аз фарози Муштарӣ.

Ваҳ, мабодо, дар шитоби хештан

Аз сари дунёю одам бигзарӣ!

 – Як ароба хоҳаму ҳаммол,

    То барад ин бор.

 – Қарни бист аст ин,

                      на қарни даҳ,

Ин чӣ нозу хиромидан,

Ин чӣ қомат, чӣ қомат ин?!

Бедил, аз хок сар бар кун,

То бигӯйӣ, қиёмат ин!