Қисматам, кош, фурсате медод,

Ки шиносам баҳои «озодӣ».

Чун будам сарфарози даври рукуд,

Бинам аз ин замон ҳам ободӣ.

ар баландиҳои аршам вогузор,

Дар баландиҳои гардунсойи кӯҳ.

То зи пастиҳои рӯзу рӯзгор

Вораҳад озода ҷони дар сутӯҳ.

Намедонам, чӣ бад кардам ба айём,

Ки аз ман ҳамчу душман меканад пӯст.

Агар аз шевани ман рафтат ором,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!