Намедонам, чӣ бад кардам ба айём,

Ки аз ман ҳамчу душман меканад пӯст.

Агар аз шевани ман рафтат ором,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

Нашояд аз ҳакимӣ бар надимӣ,

Чу мегӯям варо, чинаш ба абрӯст.

Ту шояд навқиронӣ, ман қадимӣ,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

Дар ин дунёи судандӯзкешон

Набудам гар ба нафъи хештан чуст,

Аз ин шояд шудат хотир  парешон,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

Бигӯяд ҳотифи ғайби ман аз пеш,

Куҷо сури ҷаҳон беҳ аз ғами ӯст.

Дигар ҳаргиз биҷӯям шодии хеш,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

Агар пеш аз ту ё пас аз ту зодам,

Чу медонам, ки бад ҳам бо ту некӯст,

Надида рӯйи ту, дил бо ту додам,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

Азал марҳуни ошиқпеша ҷонест,

Худо на дар пайи эҷоди бадхӯст.

Агар як бандаро бо ту гиронист,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!

 Ҳамеша бо туям дилҳамнавоист,

Агар ин иззати ман ибрати туст,

Чӣ амр аст ин халифӣ ё худоист,

Бубахшойӣ маро, эй дӯст, эй дӯст!