Саҳар чун ёдат овардам, навозид ин садо гӯшам,

Ки сад булбул ғазал сурх аст дар барги баногӯшам.

Ҳазор ангушти тарзахма занад дар боғҳо оҳанг

Зи рӯйи нутаи қалбам, ман аммо бе ту хомӯшам.

Маро ҳар тори ҳастӣ обшори савту оҳанг аст,

Вале дур аз канорат обшорони фаромӯшам.

Ба пеши пойи ту ҷорист ҷӯе тозаву урён,

Намедонӣ, чаро бо сабзааш аз чашм мепӯшам?

Саҳар хуршед мебинад, ки дасте мезанам бар об,

Зи об ойина медорад ба симосо бару дӯшам.

Шаҳи гардуни шаб гирад арӯси моҳро дар бар,

Шароби орзуятро ба ҷоми лола менӯшам.

Қиёми бодаи лабҳот бар ин ташна мегӯяд,

Ки гар имрӯз менӯшӣ, хуморовартар аз дӯшам.

Хумори дишабат дар сар, хумори дил, биё, ин ҷост,

Ки беш аз сад ҳазору як шаб аст имшаб, як оғӯшам.