ПАЙК

 Чаро, эй мурғ, беҳангом хондӣ,

Суруди хосро бар ом хондӣ.

Ба ҳар ваҷҳе саноят бод, эй пайк,

Ки вақти шом ту аз бом хондӣ.

 

ХУМОР

 

Агар майли чаман дорӣ - надорӣ,

Баҳоритар ту аз боғи баҳорӣ.

Чаро ҳар гоҳ чун мебинамат ман,

Хуморитар шавам аз ҳар хуморӣ?

 

 

ЯК БОР ОЙӢ

 

Чӣ сон ёрат шавам, то ёр ойӣ,

Ба назди зори гул гулзор ойӣ.

Туе ҳар шаб, ки меойӣ ба хобам,

Чӣ бошад рӯз ҳам як бор ойӣ?!

 

 

ЗИНДА БОШӢ

 

Ба рағми гиряам, ту ханда бошӣ,

Маро имрӯзу ҳам оянда бошӣ.

Зи дасти ҳеҷ марге ман намирам,

Агар ту дар дили ман зинда бошӣ.

 

 

ДУРУДИ ОСМОН

 

Ба дунё омадӣ баҳри сууде,

Дуруди осмон оё шунудӣ.

Набудӣ гар ба ёре масти оғӯш,

Чӣ фарқе доштат, будӣ-набудӣ.

 

 

РӮЙИ ХОБ

 

Кӣ дар ойина дида офтобе,

Шабе дар рӯйи дарё моҳтобе?

Чу дар хоби шабам рӯйи ту дидам,

Дигар чашмам надида рӯйи хобе.

 

 

ХИЛВАТНИШИНӢ

 

Чӣ хуш меоядам узлатнишинӣ,

Ки дар худ бо Худо дорам қаринӣ.

Зи хешам гарчи берун мекашонанд,

Ба ҷамъият кунам хилватнишинӣ.

 

 

МОҒЕВУ^[1] ЗОҒЕ

 

Бубинӣ лоларо дар сина доғе,

Нагирӣ боре аз доғам суроғе.

Сарам қурбони чашми мӯшикофат,

Ки яксон бинад он моғеву зоғе.

 

 

ЧУН ТУЕ

 

Набошад чун ту мавҷе дар равонӣ,

Набошад чун ту авҷе осмонӣ.

Замину осмон, эй ёр, дигар

Надорад чун туе, донӣ - надонӣ.

 

 

БОЗХОНӢ

 

Аё, эй розҷӯ, ту роз донӣ,

Агар донандаи рози замонӣ?!

Дигар азбас ҳақу ҳақгӯ намонда,

Кунем афсонаҳоро бозхонӣ.

 

 

САРБАЛАНДӢ

 

Туӣ мардум, агар мардумписандӣ,

Набошад дигар ин ҷо чуну чанде.

Баландӣ ҳар ду олам ваъда бидҳад,

Нахоҳам лек аз он ҷуз сарбаландӣ.

 

 

ДУБАЙТИИ МУҲАББАТ

 

Ман афсун гӯяму афзун бигӯӣ,

Ҷигархунро ту дигаргун бигӯӣ.

Ту, ки наспурдаӣ ҷон дар раҳи ишқ,

Дубайтии муҳаббат чун бигӯӣ?!

 

 

БУЛБУЛАМ СОЗ

 

Ту, эй зебо, ки овозат булӯрӣ,

Маро ту орзуи дурӣ дурӣ.

Чу аз ман метавонӣ ҳар чие сохт,

Бисозам булбуле, на буми кӯре.

 

 

ҲАДЯ

 

Надидам аз ту ман шодию рафтӣ,

Маро ошуфта бинҳодию рафтӣ.

Нагӯям, то маро чизе надодӣ,

Ғаматро ҳадяам додию рафтӣ.

 

 

ИШҚИ ИЛОҲӢ

 

Ту, эй ишқи Илоҳӣ, бебаҳоӣ,

Равонӣ бар дарун чун равшаноӣ.

Агар ҳам чор сӯйи хона баста-ст,

Ту хуршедӣ, ки аз равзан дароӣ.

 

 

ШИКАСТАН

 

Ҳазорон аҳд бастан мегирифтӣ,

Пас аз онаш гусастан мегирифтӣ.

Магар бозичаи дигар набудат,

Ки дил баҳри шикастан мегирифтӣ?!

 

 

ДОҒ КАРДӢ

 

Нигоҳе гар ба сӯйи зоғ кардӣ,

Варо булбулнавои роғ кардӣ.

Якеро, то насиби боғ кардӣ,

Ҳазоронро ғарибу доғ кардӣ.

 

 

ХИЁБОНИ ГУЛ

 

Ту аз ҷинси гулӣ ё мурғи бомӣ,

Кабӯтарзоди ваҳшӣ ё ки ромӣ.

Хиёбони гулоғӯшӣ, ки бо ноз

Хиёбон дар хиёбон мехиромӣ.

 

 

ҶОМИ УМРУ ҶОМИ ЛАБ

 

Шабам бе моҳи рӯят ҳеҷ шаб не

Ва рӯзам бе рухат рӯзи тараб не.

Зи буду боши худ дигар чӣ гӯям,

Ки ҷоми умр пур шуд, ҷоми лаб не.

 

 

НАЙИСТОН

 

Фарои ин найистон мекунам тай,

Навои ошноӣ дорад ин най?!

Агар-тон найнаво ноошно аст,

Найистонро буриданҳост аст то кай?!

 

 

СУБУТ

 

Садое дар сукути ман ту бошӣ,

Самое дар суқути ман ту бошӣ.

Дар ин дунё, ки кӯҳ ҳам бесубот аст,

Саное бар субути ман ту бошӣ.

 

 

СОФИГАРИИ ИШҚ

 

Ба чашми ишқ ҳар ноёб бинӣ,

Гули рухсор дар маҳтоб бинӣ.

Чӣ аз софигарии ишқ гӯям,

Агар моҳӣ шавӣ, дар об бинӣ.

 

 

САРМОИ ДУРӢ

 

Танат абрешимӣ, ҷонат булӯрӣ,

Маро бо ин ҳама буда сабурӣ.

Дил аз гармои оғӯшат, ки шуд об,

Кунун ях бандад аз сармои дурӣ.

 

 

ЗАРРИНАМӮ

 

Ба гӯш ояд зи ҳар сӯе салое,

Ки ишқ аз рӯйи ту дорад ҷилое.

Чу он зарринамӯ ояд, ба пояш

Бирезад шохаҳо барги тилоӣ.

 

 

САБЗИ АБАД

 

Бибор, эй абри шодоби баҳорӣ,

Ки марзи синаҳоро сабз дорӣ.

Яқин медон, вале к-аз ишқи он ёр

Манам сабзи абад, борӣ - наборӣ.

 

 

МАҲВОРА

 

Яке буд моҳу маҳро пора кардӣ,

Ба рух маҳтобро бечора кардӣ.

Чу худ, эй ёри ҷон, маҳпора будӣ,

Диламро гирди худ маҳвора кардӣ.

 

 

МАҲТОБУ ШАБТОБ

 

Чу бошад дар шаробу об фарқе,

Кунад бедору фарди хоб фарқе.

Агарчи ҳар ду ҳам дар шаб дурахшад,

Кунад маҳтоб аз шабтоб фарқе.

 

 

ҲАРФИ ИШҚ

 

Дар ин дам, ки мусоид гашт пайте,

Ба номи ту кушодам боз сайте.

Ба сад дафтар нагунҷад ҳарфи ишқат,

Чӣ сон гунҷонамаш дар як-ду байте?!

 

 

ХАРСАВОРУ ШАҲСАВОР

 

Агар азми шикори шер дорӣ,

Макун майле ба заргӯшакшикорӣ.

Агарчи хар ҳам аз ҷинси саворист,

Нагардад харсаворе шаҳсаворе.

 

 

МАРДИ ДОР

 

На Ҳаллоҷӣ, ки марди дор бошӣ,

Сари сад дор бо ӯ ёр бошӣ.

Дар ин маҳфил, ки ҷумла марди доранд,

На марди дорӣ ар, мурдор бошӣ.

 

 

МЕҲРУБОНӢ

 

Маро болотар аз гармии ҷонӣ,

Макун сардӣ, на пайдову ниҳонӣ.

Чу бошад меҳрубонӣ хоси хуршед,

Зи меҳр ояд ҳамеша меҳрубонӣ.

 

 

АСПТОЗӢ

 

Бибояд рафтанат, хоҳӣ - нахоҳӣ,

Ба роҳе, ки туро карданд роҳӣ.

На ҷойи асптозӣ бошадат кӯҳ,

Ки хоҳад паҳндашту пойгоҳе.

 

 

ШӮХӢ БА ШӮХӢ

 

Чу ҳарфам мебурад шӯхӣ ба шӯхӣ,

Таассуф мехӯрад шӯхӣ ба шӯхӣ.

Худоё, ҷидди ӯ бо ман чӣ созад,

Агар дил мебарад шӯхӣ ба шӯхӣ.

 

 

ҲАЙФИ ҶАВОНӢ

 

Куҷо ишқи туро тобу тавоне,

Манам поин, ту болорӯ равонӣ.

Чунон дерам ба хони хеш хондӣ,

Ки акнун мехӯрам ҳайфи ҷавонӣ.

 

 

БЕНИЁЗӢ

 

Марав, эй дилбарак, бозӣ ба бозӣ,

Ки як навбоваи нозӣ ба нозӣ.

Чу бо мо нестат асло ниёзе,

Ба мо ҳам ёд деҳ он бениёзӣ.

 

 

ЁРИ ХИЛВАТ

 

Лабе аз барги гул танҳо ту дорӣ,

Гулобе раҳ ба раҳ танҳо ту борӣ.

Ба ҷамъият бувад сад ёрам, аммо

Ба хилватҳои ман танҳо ту ёрӣ.

 

 

НОЗОФАРИН

 

Чӣ ширинчеҳраву нозукниҳолӣ,

Мисолат чун занам, ки бемисолӣ.

Вале  бо ин сабукхезии нозат,

Маро мушкилтарин аз ҳар муҳолӣ.

 

 

САЛОМИ ИНФИРОДӢ

 

Насиме пар кушояд, бомдодӣ,

Ба боли хеш дорад пайки шодӣ.

Зи ту гӯяд саломе баҳри ушшоқ,

Ба ман гӯяд саломи инфиродӣ.

 

 

ДАРСИ ВАФОДОРӢ

 

Навиштам номаҳо, боре нахондӣ,

На бо зӯрӣ, на бо зорӣ нахондӣ.

Ҳазорон дарс хондӣ аз муҳаббат,

Фақат дарси вафодорӣ нахондӣ.

 

 

ТАМОМАТ

 

Май орад гарчи бар шӯру қиёме,

Пазад кай лек дар як фасл хоме.

На кори ман бувад нав кардан оғоз,

Тамомат медиҳам бар нотамоме.

 

 

ТУ ДОНӢ

 

Ватанро собиқу ҳозир ту донӣ,

Суханро ботину зоҳир ту донӣ.

Ту, ки рамзошно, дардошноӣ,

Аламҳои дили шоир ту донӣ.

 

 

ДАНДОНХИЛОЛ

 

Чӣ даркор аст девони Ҳилолӣ,

Туро беҳтар бувад дандонхилоле.

Агарчи аз бурун равшанхаёлӣ,

Валекин аз дарунӣ пучу холӣ.

 

 

КОРГАРДОН

 

Туро дидам, заифу хастаҳолӣ,

Ки дунёят шуда чун саҳна холӣ.

Замон худ коргардони ҳаёт аст,

Бигардонад туро нолӣ, нанолӣ.

 

 

САНГ ДАР БАҒАЛ

 

Аҷаб чашму дили танге, ки дорӣ,

Ба ду ҷайбу бағал санге, ки дорӣ,

Ту боз аз одамият ҳарф гӯйӣ,

Намебинӣ магар ранге, ки дорӣ?!

 

 

МӮДИ КОКУЛ

 

Зи баски қомати раъно ту дорӣ,

Куҷо аз мӯдҳо парво ту дорӣ.

Агарчи кокули ту ғайри мӯд аст,

Намуди мӯдии зебо ту дорӣ.

 

 

 

ДОДӢ

 

Забонамро ту ҳарфи рост додӣ,

Ҳақиқатро, ки нопайдост, додӣ.

Талаб гарчи зи ту чизе накардам,

Вале дил ҳар чие мехост, додӣ.

 

 

НОЗИ ХАЁЛ

 

Насими тоза аз боғи ҷамолӣ

Ва ё рӯъёи шохи навниҳолӣ?

Куҷо ҷоят диҳам ҷуз орзуям,

Ки ту нозуктар аз нози хаёлӣ.

 

 

ХАДАНГИ ХАС

 

Дар ин дунёи аздоду дурангӣ,

Ба ҷуз ҷанги адолат нест ҷанге.

Худоят гар диҳад, он рӯзи пайкор

Хасат ҳам мешавад дар каф хаданге.

 

 

УФҚИ БЕНИҲОЯТҲО

 

Биороӣ ҷаҳонеро ба хубӣ,

Нагунҷӣ дар шимолу дар ҷанубе.

Ниҳоят нестат бас ҳамчу хуршед,

Ба уфқи бениҳоятҳо ғурубӣ.

 

 

КАЙҲОНИ ХУРД

 

Чу худ бар ихтиёри дил супурдӣ,

Ҷаҳонеро шабеҳи худ шумурдӣ.

Чӣ боке, з-он агар чизе набурдӣ,

Ҳаминат бас, ки худ кайҳони хурдӣ.

 

 

ТО НАСӮЗӢ…

 

Чаро байте нагуфтам чанд рӯзе,

Накардам дар дили шаб худфурӯзӣ.

Туро дидам, аёнам шуд, ки сатре

Нагӯям, то ки дар ишқам насӯзӣ.

 

 

КАШФИ ДИЛ

 

Агарчи роҳате як дам накардӣ,

Ба ганҷат заррае ҳам зам накардӣ.

Ба ман аз кашфи оламҳо чӣ гӯйӣ,

Агар кашфи дили одам накардӣ.

 

 

АГАР ХУДРО НАЁБӢ…

 

Ту раҳпӯйи гуноҳӣ ё савобӣ,

Ту маҷмӯи саволӣ ё ҷавобӣ,

Агар ину в-агар онӣ, бигӯям,

Наёбӣ ҳеҷ, агар худро наёбӣ.

 

 

НАРАНҶЕМ

 

Ба мо, эй дил, чӣ хидматҳо, ки кардӣ,

Зафар оварда ту дар ҳар набарде.

Кунун ранҷ оварию  мо наранҷем,

Ки аз ранҷур ранҷиш нест мардӣ.

 

 

МАРДИ ЗИНДАГӢ

 

Ту будӣ мард дар майдони мардӣ,

Ту будӣ гулхане бар рағми сардӣ.

Дар оғӯшат шукуфо зиндагӣ буд,

Ту рафтӣ, зиндагиро бева кардӣ.

 

 

ТАВАЛЛУДЕ  ДИГАР

 

Тавонӣ умр агар аз сар бигирӣ,

Ба як мурдан дигар асло намирӣ.

Ба шарти он ки дил тифлона дорӣ,

Зи нав кӯдак шавӣ ҳангоми пирӣ.

 

 

ЗАРРИНСАМАНДИ ЁЛАФШОН

 

Ба Наврӯзам расидӣ -- хуш навиде,

Ки дар дил парварам аз бахт умеде.

Ту, эй зарринсаманди ёлафшон,

Чӣ бо ман кардаӣ дар сарсафедӣ?!

 

 

ШЕЪРИ ВАСЛ

 

Маро беҳтар зи ман танҳо ту донӣ,

Дилӣ дар синаи ман ё ки ҷонӣ?!

Кӣ медонад, чӣ орад васлати мо,

Вале ман гӯямат шеъру ту хонӣ.

 

 

НОЗУ НИЁЗ

 

Аҷаб хомӯшии дуру дарозе,

Ба мо кун ноз, дорӣ ҳар чӣ нозе,

Ки мо побӯси даргоҳи баландат,

Надорем аз ту ҷуз нозе, ниёзе.

 

 

АТСА

 

Зи баски хоҳари хушрӯи вардӣ,

Мизоҷатро набошад тоби сардӣ.

Ту сармо хӯрда, бо як атса моро

Ҳазорон бор куштӣ, зинда кардӣ.

 

 

БА ХОНУМЕ РАВОНШИНОС

 

Ба қурбони ҳамон илме, ки донӣ,

Ту ҳалли ҳар муаммо метавонӣ.

Вале моро, магар харгӯш дидӣ,

Ки месанҷӣ ба он илми равонӣ?!

 

 

ДИЛХОҲ

 

Агар ҳам дӯстам дорӣ, надорӣ,

Ба ҳар ду оламам ёрӣ, на ёрӣ,

Ба пойи гул нишастан, хор гаштан,

Маро дилхоҳтар з-ин чист коре?!

 

 

ЗЕБОТАРИН

 

Ту дар илму амал донотаринӣ,

Ту бемислу масал яктотаринӣ.

Агар хубон ҳама зебои вақтанд,

Ту то рӯзи абад зеботаринӣ.

 

 

ҲАРФАТ КУНАД ПИР

 

Ҷаҳон бозори ҳарф асту абасгӯй,

Ҷавонӣ хоҳӣ аз пурҳарф амон ҷӯй.

Агар ҳарфат насозад пир, оё

Сафед аввал шавад ду чаккаи рӯй?!

 

 

ВИҶДОНИ ПОК

 

Аз ин неку бади олам чӣ боке,

Ки аз одам намонад мушти хоке.

Зи нопокии даврон чун нагӯйӣ,

Агар бошад туро виҷдони поке?!

 

^[1] моѓ --навъе  кабўтари сабзу сурхбол