РОЗИ ҶОВИДОНҲО

Чӣ хоҳӣ, аз замину осмонҳо,

Ки дорандат абадноми замонҳо?!

Бале, ҷовид шудан сода-ст, танҳо

Бикун коре, ки карда ҷовидонҳо.

РАФТОРИ ХУРШЕД

 

Чӣ асрорест пайдову ниҳонро,

Ҳама ноогаҳону огаҳонро.

Чӣ ҳикмат дорад ин рафтори хуршед,

Ки як ҷо истаду гардад ҷаҳонро?!

                             

 

ФАРМОНБАРӢ

 

Сарат бояд, ки шойӣ сарвариро,

Вагарна мубтадоӣ бесариро.

Ту ки фармондиҳии халқ хоҳӣ,

Нахуст омӯз худ фармонбариро.

                               

 

КАЛИДИ ҲАҚ

 

          Ба садҳо роҳ ҷустам роҳи ҳақро,

          Ки ёбам як нафар огоҳи ҳақро.

          Бигуфтам осмон:– Беҳуда ҷӯйӣ,

          Калиде дар замин даргоҳи ҳақро.                

 

 

          ЗУЛМАТУ РАВШАНӢ        

 

“Ман”-ат бишносу гум кун ман-маниро,

          Ки кас бар худ нахоҳад душманиро.

          Чаро, донӣ, ки зулмат офариданд,

          Ки некӯтар шиносӣ равшаниро.       

 

          ЧАҲОР ФАСЛИ ШУКУФТАН

 

          Туӣ хуррам, чу хоҳӣ хуррамиро,

          Туӣ беғам, чу хоҳӣ беғамиро.

          Табиатрост агар фасле шукуфтан,

          Шукуфтан чор фасл аст одамиро.

 

 

          ДАРИ ДИЛ         

         

Ба ҳар ҷойе бувад гар манзили мо,

          Бишуд деворбандӣ мушкили мо.

          Агарчи хонаро девор бастем,

          Вале боз аст дарҳои дили мо.

                              

          

          ХЕШТАНШИНОСӢ

 

Раҳо бинмой, ёро, мову манро,

          Ки қурбонат кунам ин ҷону танро.

          Маро аз дӯсти-т ин аст манзур,

          Ки дар ту беҳ шиносам хештанро  .        

        

          ШУКРИ ЁР

 

 Раҳо кун аз сари худ мову манро,

          Макун қурбони ғам ин ҷону танро.

          Агар як ёри нав пайдо кунӣ ту,

          Ҳазорон шукр гӯ ёри куҳанро.

 

          ТАКЯ

                              

         Хаёлат пар занад дар осмонҳо,

         Агар бошад заминат дар таҳи по.

         Уқоберо агарчи шоҳболест,

         Куҷо бе такяи по паррад аз ҷо?!

 

 

                                   МУШКИЛ

                                

         Чӣ сон гирам раҳи рӯди равонро,

         Чӣ сон дорам пари асби давонро?

         Худоё, раҳмате овар, чӣ созам,

         Ба ҷисми пир ин ҷони ҷавонро?!

 

          ФИШАНГИ АРХИМЕД

                              

        Кунад дониш тавоно одаминро,

        Диҳад пирӯзиву қудрат каминро.

        Фишанги Архимед ар сохтастӣ*,

        Ба як ангушт бардорӣ Заминро.

*Архимед, донишманди Юнони қадим, аз рӯйи назарияи фишанг асбобе сохт, ки ба воситаи он киштии бузургеро дар рӯйи ғӯла як худаш ҳаракат дода, аз ҷое ба ҷое бурд. Ба ҳамватанони ҳайратзада гуфт: –Агар нуқтаи такя медоштам, Заминро чаппа мекардам.

 

        ГУНАИ ҲАҚ

 

        Надорад марди ҳақ ҳоҷат саноро,

        Ки Ҳақ худ гунае ояд Худоро.

        Чу набвад лутфамон таваққуъ,

        Муҳаббат кун, ба мо бигзор моро!

                              

БАРАБАС

 

Зимистон ҳам ба худ ларзад зи сармо,

Диҳад гармӣ ба тан айёми гармо.

Чу хурмо хоҳию беде нишонӣ,

Чӣ меҷӯйӣ зи шохи бед хурмо?!

                              

ШАРТИ ТАВОНОӢ

 

        Ба зӯри худ гирифтӣ ту ҷаҳонро,

        Музаффар ҳам шудӣ сад ину онро.

        Вале он гаҳ тавоноят бихонам,

        Тавон бахшӣ агар як нотавонро.

                              

ГУЛТӮРИ ИШҚ

 

Ба рӯйи зонуяш нақши фиребо

Бибофад духтарак – гултӯри зебо.

Вале бе тӯр ҳам фардо шаҳе чанд

Шаванд ӯро шикори ношикебо.

                               

 

МАҲТОБ ДАР ОҒӮШ

 

          Бубин шабро ту дар оинаи об,

          Ки механдад дар он бонуи маҳтоб.

          Миёни мавҷҳояш гирӣ оғӯш,

          Агар худро кунӣ бар рӯд партоб.

                              

 

БАҲРИ ДИЛИ ОБ

                              

          Туӣ гулмоҳии дарёи Варзоб,                         

          Вале нозукпару зебову камёб.

          Чу ҳар рӯде бихушкад дар биёбон,

          Биё моро ту дар баҳри дили об.

 

                     ДУОИ СОЛИ НАВ

                              

          Ба соли нав дуо мегӯям имшаб,

          Ту ҳам омин бигӯ, ёри шакарлаб.

          Маро бо ту, туро бо ман расонад,

          Ки гирам ҷоми лабҳои ту бар лаб.

                              

                               АНДАРЁБ         

 

          Ба ҳар мурғе, ки фарре нест, фар ёб*,

          Зи рези зарраҳои рег зар ёб.

          Ҳама дар қатрае хуршед диданд,

          Ту акнун қатра дар хуршед дарёб.

                              

*Ишора ба фарри эзадии Ҷамшед,

ки чун аз ӯ ҷудо шуд, қисме

бо ҳайъати шоҳин даррафт.

 

                               РОЗИ ИШҚ

 

          Агар дил додаӣ, дилдор дарёб,

Макун андешаи ашхоси гапкоб.

Намонад рози ишқ асло ниҳонӣ,

          Ки ғирчас мезанад ҳатто кати хоб

                              

 

                               ХАВФИ ИСРОР

 

          Маноз аз толеъу бахти баландат,

          Ки ноҳаққӣ наёрад дар камандат.

          Макун исрор дар ҳарфи ҳақи хеш,

          Ки дар дори баландаш мекашандат.

 

ХАТОИ ДАРЁФТ

 

Ҷаҳони эзадӣ, к-он манзили мост,

Дурусту рост чун обу гили мост.

Хато дар офариниш заррае нест,

Хато дарёфти нокомили мост.

 

          ДУРӮҒИ ШОХДОР

                              

        Дар ин даврон, ки садҳо гиру дор аст,

        Пайи як ҳарфи пуче корзор аст.

        Ҳақиқат гар шавад ҷорӣ ба шамшер,

        Худоё, он дурӯғи шохдор аст.

                              

ИМТИЁЗИ ХОМӮШӢ

 

Сухан аз рӯзи хилқат ёдгор аст,

Ки онро офариниш ихтиёр аст.

Вале з-он рӯз, к-инсон ҳарф омӯхт,

Хамӯшӣ имтиёзи Кирдгор аст.

                                 

МЕЪЁР

                              

Касе дар арсае ояд забардаст,

Мабодо дар дигар афтодаву паст.

Хатои хурд ояд аз бузурге,

Ба меъёри бузургияш бузург аст.                                  

                               

 

                               ГӮШИ ХУДО

 

          Намозатро магар ҷойе ҷудояст,

          Бихон ҳар ҷо, туро гар  муддаояст,

          Ки дар ҳар шохаву ҳар баргу ҳар гул,

          Дуо, то бишнавад, гӯши Худояст.

УМР                     

 

Саре боло бувад, бар гардан аз туст,

Ки онро бо хирад парвардан аз туст.

Худоят медиҳад як умр, аммо

Варо сад умри дигар кардан аз туст.

 

         

РОҲИ ОСМОН

 

Мурод ин ҷову мо гӯем, он ҷост,

          Вале он ҳамчу нопайдои пайдост.

          Ду чашмат бар само роҳе, чӣ ҷӯйӣ,

          Ки роҳи осмонат дар таҳи пост.

 

ҶОМУ САНГ                   

 

Агар ҷоми булӯринат ба даст аст,

                    Ба санге гар занад, айни шикаст аст.

                    Ва санге ҳам занад бар он баногоҳ,

                    Бубинӣ, боз ҳам ҷомат шикастаст.

                                        

 

РОҲ

 

Куҷоят эҳтиёҷи озмун аст,

Ки роҳи дину дунё гунагун аст.

Агар роҳи замин бошад арақрез,

Раҳи гардун ҳама саршори хун аст.                               

                                        

РАҲИ БОЛО

 

Чу ҳар роҳи баландӣ аз нишеб аст,

Раҳи болоравӣ каҷҷу килеб аст.

Ҳаёти одамӣ ҳам бо ҷамоат

Набошад росту пур аз фиреб аст.

                                       

НА ҲАР...

 

На ҳар мурғе, ки хонад, андалеб аст,

Ки фарқи зоғу булбул беҳисеб аст.

Агар обат намеояд зи Замзам,

Бихонӣ сад фаробаш* ҳам, фиреб аст.

 

*фароб – обе ки фар дорад, сохтаи муаллиф

                                                         

 

                               БАЙНИ ЗАМИНУ ОСМОН        

 

         Кас оё ошиқи чархи барин нест,

         Магар сайри фалак, армонат ин нест?

         Гарат доданд шаҳболи фалаксайр,

         Дигар ҷое бароят дар замин нест.

                                        

 

                               РӮСИЁҲУ ДИЛСИЁҲ

 

        Чӣ гуна бошадат дил, рӯ гувоҳ аст,

        Чӣ гуна бошадат рӯ, дил паноҳ аст.

        Вале он ҷо, ки истиқрори адл аст,

        Баробар рӯсиёҳу дилсиёҳ аст.

                                        

 

                               ЧАШМИ БАШАР

 

       Замин, умри башар бо туст пайваст,

       Диҳӣ ӯро ҳар он чизе туро ҳаст, –

       Либосу хӯрданиву маскани зист,

       Вале ду чашми ӯ бар осмон аст.

                                       

 

ХИРАДМАНД

 

Ба ду рӯ одамӣ, афсӯс, садрӯст,

Гар инсонӣ надорад дар рагу пӯст.

Хирадманд аз ҷаҳон чизе нахоҳад,

Ки ҳар чӣ дар башар некӯст, аз ӯст.

                              

 

 

НИШОНИ МАН

 

Маро бо вақт овези дигар нест,

К-аз ин овез ҷуз боде самар нест.

Агар ман нестам дар дафтари вақт,

Варо ҳам бе нишони ман асар нест.

 

 

ГУЗАШТИ БАРҚВОР

                              

Ба даҳр аз вақт чизе тезпар нест,

Нарафта шаб, ки мебинӣ, саҳар нест.

Гузашти вақт агарчи барқвор аст,

Вале бо ин ҳам аз ман тезтар нест.

                              

ҚИСМАТИ ДОҲӢ

 

Аё тифле, ки бахти ту таманност,

Нубӯғи беназире дар ту пайдост.

Валеят қисмати доҳӣ нахоҳам,

Ки доҳӣ байни мардум хору танҳост.

                              

ДОСТОНИ БИҲИШТ         

 

Бигуфтанд ояҳо аз ину онат,

          Кунам ман мухтасар ин достонат,

          Ки аз баҳри биҳиште, к-онҷаҳонист,

          Макун ҳаргиз ту дӯзах ин ҷаҳонат.

                              

ДУРӮЙӢ...        

 

 Чу инсон ҳомили сад норасоист,

          Талошаш ҳар нафас гӯё расоист.

          Вале дидам ба ҷамъият, ки ҳар ҷо

          Дурӯйӣ ҳамнишини порсоист.

 

 

ШАРТИ  РАФОҚАТ

          Рафиқам хондиву гардам шафиқат,

          Агар ҷуз ростӣ набвад тариқат.

          Гурезӣ, ҳар куҷо бинӣ дурӯғе,

          Ба сар ойӣ, агар бинӣ ҳақиқат.

                                

ХОКСОРИИ ДУРӮҒИН

 

Чароят ин риёву зиштхӯйист,

          Ки як мебиниву феълат дугӯйист.

          Туро ин хоксории дурӯғин,

          Чӣ пӯшоки фиребо аз дурӯйист.

                                

 

                                 ИШҚ БАР ИШҚ

 

          Агар зан пеши марде нописанд аст,

          Ба зан ӯ даҳ карат худ гунду ганда-ст.

          В-агар бо ҷон азизу дӯст дорад,

          Варо сад бор беш ӯ орзуманд аст.

 

 

          НАҚДИ ШЕЪР

                                

Ҳамедонам яке, бад шоире нест,

          Вале лайкаш ба шеъре, ки на шеърест.

          Варо гӯям, ки ту, эй одами хуб,

          Бидон, дар нақди шеър “одамгарӣ” нест.

                                 

 

ЗАМИНКОРИ ҚАҲРАМОН                   

  

Заминкории деҳқон ному нанг аст,

Вагарна ҳоли халқи даҳр танг аст.

Аҷаб дорад вале ин кори мардум,

Ки номи қаҳрамон дар марзи ҷанг аст.

                      

 

АСОИ САБР

                             

Намедонам, чӣ меояд писандат,

Вале орам ба ёд ин гуна пандат,

Ки гоҳе ҳам асои сабр орад

Ба манзил пештар з-аспи самандат.

                                

        

ТАШНАЛАБҲО

 

Аё моҳии дарёи муҳаббат,

         Макуш моро ба саҳрои муҳаббат.

         Дареғат, кош, н-ояд аз лабат об

         Ба мои ташналабҳои муҳаббат.

                                

 

ҶУФТИ ЛАБҲО   

 

        Лабонат ғунча буд, аз бӯса бишкуфт,

        Фаро гӯши ман омад, рози дил гуфт:

        Агар донистаме сирри шукуфтан,

       Лабон кайҳо ба лаб мекардамат ҷуфт.

                                

     

ҚУРБОНИ НОМАТ

 

 Ту, эй сабзинаи шамшодқомат,

       Саломат гӯяму бошӣ саломат.

       Нагунҷад дар хаёл уммеди комат,

       Ҳаминам бас, ман қурбони номат.

                                  

ТАМАННО          

Дар оғӯшат насими дашту саҳрост,

Тароватнокии обу алафҳост.

Ту медонӣ, ки моро дар канорат

Ба рӯз овардани як шаб таманност.

                        

 

АВВАЛУ АНҶОМ

 

Ба олам чор фасл айёми ишқ аст,

Касе яксар насӯзад, хоми ишқ аст.

Ба номат дафтари дилро кушодам,

Ки номат аввалу анҷоми ишқ аст.

ЗИНДАГӢ      

 

Ба ишқаш пойбандӣ бандагӣ нест,

Ба хок афтоданат афкандагӣ нест.

Агарчи умри одам дар замин аст,

Вале бе осмонаш зиндагӣ нест.                         

                          

         

АҶАБ ҲОЛЕ

 

Маро бо дил ҳамеша гуфтугӯест,

          Агарчи дар барам кайҳост, дил нест.

          Ҳамоне ки бад-ин ҳолам биафканд,

          Ба ман хандад, ки ин гумгаштаи кист?!

                                         

         

ДАРЗАНИИ БЕҲУДА

 

          Мазан фарёд, ки фарёдрас нест,

          Яке ҳам гӯши кар дар пешу пас нест.

          Ту, ки дар мезанӣ дар ҷустани ҳақ,

          Дигар ин дар мазан, дар хона кас нест.                                                   

                                          

 

          ДОРИ БАЛАНД

 

          Надод оё сари Ҳаллоҷ пандат,

          Ҷавобе ҳам ба асли чуну чандат.

          Сари дор аст агар марги ту ҳам, кош,

          Биовезанд дар дори баландат.

 

 

          ТУНДАРУ ТАГАРГ

                                                 

          Ҳамеша умр пешопеши марг аст,

          Хазон фарҷоми умри сабзи барг аст.

          Бад-он монад ҳавои зиндагонӣ,

          Ки аввал тундару баъдан тагарг аст.

                                        

 

         ДЕГИ СИЁҲ

 

           Маро бо ту хаёли гуфтугӯ нест,

          Ки як рӯи маро ҳаргиз ду рӯ нест.

          Агарчи осмон деги сиёҳ аст,

          Ба болои сарам аммо фурӯ нест.

                         

 

САД ҚИЁМАТ

 

Чӣ тарсониам аз шӯри қиёмат,

Ки касро нест бар он тобу тоқат,

Ки ёри мо ба мо ҳар рӯз сад бор

Қиёмат карда бо он қадду қомат.

                         

 

ГУВОҲИ ИШҚ

 

Ҷаҳонро беумед оё кӣ дидаст,

Хазонро ҳам зи даври гул умед аст.

Ба гесӯйи сияҳ дил додаму лек

Гувоҳи ишқи ман мӯйи сафед аст.

                         

 

АСЛИ ОДАМӢ

 

Кӣ медонад, ки асли одамӣ кист,

Табори инҷаҳонӣ, онҷаҳонист.

Агарчи дар заминаш зиндагонист,

Парастори Худойи осмонист.

                       

ПОЯНДА

 

Замонро шеваи навбарбариҳост,

Худоро мондаву худбовариҳост.

Агар дигар паямбар ҳам наояд,

Ҷаҳон пояндаи пайғамбариҳост.

 

АНДЕШАПАЙВАНД

                                                 

Гаронбории нахл аз решаҳо аст

Ва пешии ту аз ҳампешаҳо аст.

Нагардад канда он пайванд аз ҳам,

Агар пайванд дар андешаҳо аст.

                         

ГУЗАШТ

 

Ба ҳар кас дӯстӣ бо дӯст некӯст,

Ки бошӣ чун ду мағзе зери як пӯст.

Гаҳе бояд гузашт аз ҳарфи тунде,

Ки тунд аз ту ба ранҷиш нагзарад дӯст.

                         

СУДИ АЗОБ

 

Бибояд ҷонӣ аз ҷонсӯз бишнохт,

Ҷаҳонсӯз аз ҷаҳонафрӯз бишнохт.

Азоби зиндагӣ ҳам нест бесуд,

Ки хоҳӣ дӯстро он рӯз бишнохт.

                     

ҲАҚҚИ ҲАЁТ

 

Ту он, к-ӯ на фаро, на паст рафтаст,

На ҳушёр омада, на маст рафтаст.

Аз он дам, ки наомад аз ҳақат хуш,

Туро ҳаққи ҳаёт аз даст рафтаст.  

 

МЕАНДЕШ                           

                       

Туро ёрон сифат гуфта, ки аълост,

Пазирӣ ҳарфи эшон бекаму кост.

Вале бар хеш меандеш, шояд,

Суханҳои адувонат бувад рост.    

 

ПИСАНД

 

Аз ин ҷо то Сурайё роҳ чанд аст,

Ки фикрам дар тайи ин роҳ банд аст.

Агар ҳам боли парвозе наёбам,

Ҳавою азми парвозам писанд аст.

 

ДАРАХТИ ЗАБОН

 

Дарахте мардуми тоҷикзабон кошт,

Ки онро шоха номи порсӣ дошт.

Дарияш шохи пурбори дигар буд,

Ки он ҳар се ба гардун сар барафрошт.

 

ШИРИНБӮСА

 

Бибӯсам аз ҷабинат, гуфта, якрост

Баровардӣ ба аршам бе каму кост.

Кунун, ҷонам, бикун лутфу ту камтар

Биё пойин, ки ширинбӯса он ҷост.                          

 

СУРАТУ СИРАТ

                   

Зи ман аккос садҳо акс бардошт,

Ки дар ҳар дафтару девор бигзошт.

Ман аммо хешро з-онон надидам,

Магар сурат, ки сиратро ниҳон дошт?  

 

ГАНДУМНАМОИ ҶАВФУРӮШ

 

Ҷаҳон бо он қабоил сахткӯш аст,

Ки дар гандумнамоӣ ҷавфурӯш аст.

Пишак дар чашми муше гар паланг аст,

Палангеро вале камтар зи муш аст.       

 

ИҚЛИМИ ДИЛ

 

Замини ошиқӣ сарсабзу нарм аст,

Агарчи ҷой-ҷое дашту ғарм аст.

Ҳавое форам аз иқлими дил нест,

Ки дар ҳар чор фасли сол гарм аст.                                               

                          

 

ДАЛЕРӢ

                                                 

Хирад бо мушт н-ояд даст бар даст,

Хирад аз зӯри бозу кай шавад маст?!

Далерие, ки дар майдони ақл аст,

Чӣ бартар аз далериҳои ҳарб аст.

                          

МАҒРУРӢ

         

Агарчи мурғи хушпар беҳисоб аст,

Баландовозаи гардун уқоб аст.

Магӯ аз хоксориҳои беҳад,

Ки он мағрурие зери ниқоб аст.

                          

ДОДИ ХУДО

 

Худо гарчи ба мо бисёр дода-ст,

Вале доди Худо дод асту дод аст.

Ҳар он ҷое, ки ин доди Худо нест,

Зи бедодӣ ҳама мардум ба дод аст.

                          

ҲИММАТ

 

Марав аз худ фурӯтар, ки гуноҳ аст,

Бирав аз худ фаротар, к-асли роҳ аст.

Агар ҳам вартишӣ, бар чарх бар шав,

Ки гӯяндат сано, шоҳини шоҳ аст!

                           

ОЗОДӢ

 

Наёбӣ гар ба умри хеш, эй дӯст,      

Ки озодии инсонҳо чӣ некӯст.

Агар ояд насибат ҳам пас аз марг,

Варо биниву нашносӣ, ки аз туст.

                           

НОСОЗГОРӢ

 

Замони мо аҷаб тағйир хӯрда-ст,

Ки моро бар фиреб аз рост бурда-ст,

Ки ҳар кӣ зиндагидонаст, гӯйӣ,

Чунон бошад, ки ҳаққи халқ хӯрда-ст.

 

ШИГИФТ

 

Худо бар офариниш чун бипардохт,

Ба ҳар қалбе бинои бовар андохт.

Вале ман з-он худодорӣ шигифтам,

Ки ҳар гӯри хареро маъбаде сохт.

                   

МУМСИК

                   

 Гадо гуфто ба мумсик: “ – Хайри ҷонат

Бикун, афзун шавад ҳам шаъну шонат”.

Чу дид авзои мумсик танг шуд, гуфт:

“– Ман аз ту танга мехоҳам, на ҷонат!”

         

НОМУС

                   

Агарчи неку бад доим ҳисоб аст,

Тамизи он вале гоҳе азоб аст.

Дар он ҳоле тавон осудадил зист,

Ки номуси ту чанголи уқоб аст.

 

ҲАМШИРА        

 

Агар модар ба ҷон ҷонпарвари туст,

Ҳама меҳри ҷаҳон дар хоҳари туст.

Ба ҳар ҷое туӣ, мардона мебош,

Ки ин ҳамшираат шери нари туст.

                             

ЧАРОҒИ РАҲНАМО

 

Пагоҳи умри ӯ файзи дигар дошт,

Ки сархам бар китобе, сар барафрошт.

Чу шаб болои дафтар рӯз мекард,

Чароғи раҳнамо болои сар дошт.

                              

 

ТАЛОШИ ОФТОБ

 

Ба рӯйи субҳдам шоми ҳиҷоб аст,

Ҳиҷоб аз субҳ бардорӣ савоб аст.

Сано бодо ба равшанкори фардо,

Ки шаб ҳам дар талоши офтоб аст.

                               

НИҲОЯТ

         

Баландазмӣ насозад то раҳоят,

Сафар бояд ба сӯйи бениҳоят.

Бигир аз бениҳоят тӯшаи роҳ,

Ки бар мақсад расӣ рӯзе ниҳоят.

 

САРНАГУН  

 

Мапурс, эй дӯст, ҳоламро, ки чун аст,

Ки вазъи зуфунунҳо ҳам забун аст.

Дигар аз сарнагуниҳо чӣ нолем,

Ки ҳатто осмон ҳам сарнагун аст.                          

 

ҲАМПАҲЛУ

 

Башарро орзуи бениҳояст,

Яке беорзу танҳо Худояст.

Агар дил меканӣ аз орзуҳо,

Туро он гаҳ ба паҳлуи кӣ ҷояст?!

                                   

БӮЙИ БИҲИШТ

 

Чӣ нийят буд Худоро аз сириштат,

Ки ҷаннатро биҳишт аз сарнавиштат.

Зи шеър акнун маро манзур ин аст,

Ки боз орам туро бӯйи биҳиштат.

                                    

СУОЛ

 

Худоё, ҳар гаҳе орам ба ёдат,

Маро андешае гардад зиёдат,

Ки ин дунёи дуну беадолат

Агар ту сохтӣ, чӣ буд муродат?!

 

ШАРТИ УЛФАТ

                                    

Чиноре бо чиноре дӯстӣ хост,

Валекин буттааш омад ба нохост.

Чинору буттаро улфат нашояд,

Ки улфат ҳамқадонро неку барҷост.

 

НАРДБОНИ МАНСАБ

 

Фаро рафтан ба бом аз нардбонест

Агар мушкил, фурӯ рафтан гарон нест.

Вале аз нардбони ҷоҳу мансаб

Ба таҳ рафтан азоби сахти ҷонест.         

 

КОРИ ХАТО

 

Туро дар сар, ки сад чуну чарояст,

Кадомин кор некӯву равояст.

Туро як панд мегӯям, ки сода-ст,

Ғам овардан фақат кори хатояст.

                                      

ХАЁЛОТИ ЗАИФ

 

Ба ҷону тан тавозун гар шариф аст,

Вале назди шикамғафсон наҳиф аст.

Накӯхоҳӣ агар қудрат надорад,

Ба аҳди мо хаёлоти заиф аст.        

 

МАЙИ ЛАБҲО

         

           Агар сардӣ ба ман, ҷонам бисӯзад,

           Вале сӯйи дигар кай дида дӯзад?!

           Майи гулгуни лабҳоят чӣ дорад,

           Ки ақлам дуздаду ҷонам фурӯзад?!

                                    

 

ШУКУФОЙӢ

 

Даҳони ғунчаҳо атре надорад,

Хазон чун мешавад, накҳат наорад.

Шукуфоийи гул аз даст магзор,

Газиданҳои дастат гар нафорад.      

 

АҲДИ ПАЯМБАРҲО

 

          Чу Исо бепадар омад – Худодод,

          Ки авлоди башарро созад имдод.

          Магар аҳди паямбарҳост, к-имрӯз

          Ҳазорон Марями мо бепадар зод.

                                   

МАСЛИҲАТ

 

Агар аз кинаҷӯе кина ояд,

Муҳаббатҷӯ муҳаббатҳо физояд.

Агар хоҳӣ ғазабро бо ғазаб кушт,

Дар он сад шери ғурронтар бизояд.

                                

ЧАРОҒЕ ДАР РАҲИ БОД

 

Дар ин даврон, ки нопайдо бувад дод,

Пайи дод аз касе ҳам нест имдод.

Зи беинсоф агар ҷӯйӣ адолат,

Чароғе барфурӯзӣ дар раҳи бод.          

 

АЗ МОСТ, КИ БАР МОСТ

                   

          Агарчи неку бад дурӣ гузинанд,

          Вале мазлуму золим ҳамқаринанд.

          Худо кай офарида хоҷаеро,

          Ғуломон хоҷаро худ офаринанд.                    

 

РАҲМИ БЕРАҲМӢ

         

Ҳамоне ки тараҳҳум мепазирад,

Варо дил аз дуруштиҳо бигирад.

Раҳимӣ хуб бошад, лек ҷарроҳ

Агар бераҳм не, бемор мирад.

 

ҲАМТАБОРӢ

 

Куҷо сору заған бо ҳам нишинад,

Зи шохи бед хурмолу кӣ чинад?!

Ба ойина назар ҳаргиз надӯзам,

Агар он ҳам зи ман худро набинад. 

 

НОМУМКИН

 

Туро дар илму дониш нест монанд,

Ки оламро кунӣ бо донишат банд.

Вале натвонӣ омӯзӣ хирад ҳеҷ,

Ҳамонеро, ки худ хонад хирадманд.                                     

 

 

        БА НОМИ ДИН

 

        Дар ин дунё, ки инсонҳо ду рӯзанд,

        Магар бо нури дин дилро фурӯзанд?!

        Сари сӯзан амал бо дин накарда,

        Ба номи дин ду оламро бисӯзанд.

 

ГУЛИ ЛАБҲО         

 

        Ба эъҷози Худо шаккат наояд,

        Ки инсонат бад-ин сон сохт шояд

        Ва лабҳои туро ӯ ғунчасон баст,

        Ки бикшойӣ, сухан ҳам гул кушояд.

 

ҚАДР                                     

       

                   На ҳар чизе баҳову қадр дорад,

                   Ки онро ранҷу заҳмат қадр орад.

                    Гар оби шӯреву бадмаззаро ҳам

                    Ба ранҷ орӣ ба каф, ширин гуворад.

                                             

ҲОМИЛИ ҲАҚ

 

                    Хушо, ҳар зода гар озода гардад,

                    На ҳар саҷда пайи саҷҷода гардад.

                    Чунонат ҳомили ҳақ гашт бояд,

                    Ки худ ҳақ дар вуҷудат зода гардад.

                                               

САВДОГАРӢ

 

                    Ба инсонӣ туро гар бартарӣ буд,

                    Накӯкорият аз судат барӣ буд.

                    Агар некӣ ба ёди музд кардӣ,

                   Худо шоҳид, ки он савдогарӣ буд.

 

ЧАРОҒ

                 

Агар нуре зи мағзи ҷон биҷӯшад,

Ба дидан дидаи дилҳо бикӯшад.              

Ба фарде, к-ӯ ба зулмат хӯ гирифтаст,

Чароғ орӣ, ду чашмашро бипӯшад.                                     

 

ШОИР

 

        Агар шоир бигӯяд шеър бо ҷид,

        Бихезад бо фиғон ними ҷаҳон зид,

        Ки ларзонад ба дасте шоҳу тахташ,

        Ба дасти дигараш муллову масҷид.          

 

РИСОЛАТ       

                                

        Туро холиқ ба ҳар ҷинсе, ки овард,

        Ба заъфи ҷисму ҷон бояд зафар кард.

        Агар ҳам омадӣ чун зан ба дунё,

        Аз он аммо бибояд рафт чун мард.         

                                  

НОЗОНОЗИ СУНБУЛ

 

        Туро аз шохаи гул офариданд,

        Зи нозонози сунбул офариданд.

        Сароям то ки шаҳнози чаманро,

        Маро баҳри ту булбул офариданд.

                                  

НАКҲАТИ ИШҚ

 

        Туро дидам, дилам пурорзӯ шуд,

        Канори дил баҳори рангу бӯ шуд.

        Чу дил аз накҳати ишқи ту бӯ бурд,

        Бадар аз сина рафту з-они ту шуд.

                                   

РОЗИ ГУЛ

 

        Гуле андар канори ҷӯй рӯйид,

        Сафои дил зи оби ҷӯй ҷӯйид.

        Чӣ розе ин гули серобро буд,

         Ки ҳар дил об шуд, онро ки бӯйид.

                                  

КОШ...

 

 Туро, ки ҳамқади ман офариданд,

Ба ман ҳамҷону ҳамтан офариданд.

Лабонатро ба лабҳову маро, кош,

Ду дасти  ту ба гардан офариданд.

                    

КАНОР

 

Шабамро ёди рӯйи ту саҳар кард,

На шаб буд, рӯзро рӯзи дигар кард.

Чу шоме дар канорам омадӣ ту,

Канорамро канорат баҳру бар кард.

                    

ДАРДИ АЗАЛ

 

Ҳама шеърам алайҳи марг амал буд,

Вагарна чарбу ширин чун асал буд.

Ғазалбофӣ накардам ҳеҷ гоҳе,

Агар гуфтам ғазал, дарди азал буд.

                       

ЯК РОҲ

                       

Дил аз дурӣ бари дидор зорад,

Ки бар пойи азизаш сар гузорад.

Ҷаҳон бар ман вале як роҳ дорад,

Ки ҳар ҷойе равам, пеши ту орад.

ТАБОРИ ДӮСТОН                        

 

Табори дӯстон бар ду қароранд,

Ки гӯё нардбони зери доранд.

Агар хубанд, бар моҳат бароранд

В-агар зиштанд, бар чоҳат фуроранд.

                        

БА ҶОЙИ ТУ

                                       

Наҷӯяд ёр, к-ӯ худҷӯ набошад,

Ки ғайри сӯи ёре сӯ набошад.

Нашояд дӯстиро ончунон дӯст,

Ки дар сахтӣ ба ҷойи ту набошад.

                       

АБЛАҲРАВОН

 

Хирад бо аблаҳӣ дар ду масиранд,

Вале дар ботини инсон асиранд.

Аҷаб, аблаҳравон аммо дар ин роҳ

Касиранду касиранду касиранд.

                      

АНДЕША

 

Ба умре дӯсте ёбӣ ту, шояд,

Чӣ хушбахтӣ, гар инат бар каф ояд.

Валекин то иваз созӣ яке дӯст,

Ду умри дигарат андеша бояд.

                       

ГУЗИР

 

Ҷаҳони панд дорад боз ҳам фанд,

Батар аз заҳрханд ояд шакарханд.

Агар ҷоҳил бувад ҳамраҳ ба ҷаннат,

Зи ҷаннат бигзарад марди хирадманд.

                       

ТАБЛАРЗА

 

Дилам омад талабгорат, макун рад,

Пазиро мешавад, он к-ӯ пазирад.

Надорам бими сардии даю лек

Зи сардии туям табларза гирад.

 

НАРМӢ

                          

Ба ҳар кори ҷаҳон нармӣ бибояд,

Ки бо пӯлод ҳам сахтӣ нашояд.

Бибояд кард равған тири чарха,

Ки бе ғарчу садо бар гардиш ояд.

                          

ҒАМИ МАРДУМ

 

Агар дилҳои мардум ғам надорад,

Ба зери осмон абре наборад.

Чу гардун дар ғами мардум бигиряд,

Дили шоир ба ин чун тоб орад?!

                          

КАМУ БИСЁР

 

Сухан дар шеър гуфтан кори ман шуд,

Чу ёди ёри ёре ёри ман шуд.

Чӣ парвои каму бисёри дунё,

Сухан худ чун каму бисёри ман шуд.

 

ОРЗУ

                          

Лаби ҷӯят агар наъно надорад,

Ва боғат ҳам гули раъно надорад,

Ба он монӣ, ки кас беорзуе

Зияд, ки умри ӯ маъно надорад.

                          

БИҲИШТ

                                       

Агар ҳукком бо пушти хам оянд,

Фузунтарҳо ба чашми худ кам оянд,

Ҳамон рӯзе шавад дунё биҳиште,

Ки зӯриву адолат бо ҳам оянд.

                          

 

МАНУ ТУ

 

Маро онон, ки ҳар ҷо бо ту диданд,             

Бидонистанд, агар аҳли замиранд,

Ки баҳри ман туро, эй дилбари ҷон,

Маро танҳо бароят  офариданд. 

                          

БЕДОДӢ

 

Чу фар аз ёд рафт, омад ба фарёд,

Варо н-аз баҳри ин моро Худо дод.

Зи зулми золимон дигар чӣ гӯйӣ,

Ки бедодӣ расад аз довари дод.

                           

ШОҲИН

 

Агар ҳам дар замин бошад зафарманд,

Ҳавои осмон дорад ҳунарманд,

Ки шоҳин асту болу пар кушояд,

Ки шоҳинро нашояд буд дар банд.

                        

ҚАСРУ КОЗА

 

Якеро ахтари давлат битобад,

Тавонад сарвати Қорун биёбад.

Ба қасри хеш роҳат хобад оё,

Агар ҳамсояаш дар коза хобад?!

                       

ОБИ РАВОН

 

Агар бахт аз қазо бар ту бихандад,

Раҳи оби туро як дам набандад.

Ба маҷрои  тапиданҳо равон шав,

Ки оби норавон ночор гандад.

                        

САҶДАИ ҲАҚ

 

Ҳақиқатро башар аввал кунад рад,

Ба он хандад, мазоҳу сухра дорад.

Вале охир чу мефаҳмад, ки ҳақ чист,

Ба зону мефитад, то саҷда орад.

                       

ПАЙСИПАР

 

Маро кори ҷаҳон як дарди сар шуд,

Ва бекори-ш сад дарди дигар шуд.

Чӣ ҳоле дар миёни ҳар ду бошад,

Дар ин андеша умрам пайсипар шуд.  

 

ТАҲСИНУ ТАНҚИД

                      

Агар фарде ба ҳарфи ту каҷӣ дид,

Магӯ ӯ ҳарзаву беҳуда лаққид.

Чу таҳсин ҳар гаҳе хуш мепазирӣ,

Пазиро шав ту боре низ танқид.

                        

БИФАРМО...

                                       

Туро з-уммеду армон офариданд,

Ба дарди ишқ дармон офариданд.

Бифармо дарди ишқамро давое,

Туро, к-аз баҳри фармон офариданд.

                          

ТИРХӮРДА

 

Ба сӯят дошт дил парвози озод,

Ки он маҳбубаи ҷон дорадам ёд.

Чу бишнид ӯ, ки кардияш фаромӯш,

Чу мурғи тирхӯрда аз пар афтод.

 

ФАРИШТАВУ ОДАМ

 

Туӣ инсони ошиқ, нек ё бад,

Накардӣ арзаи ишқи Худо рад*.

Шак аст оё, к-аз он дам сад фаришта,

Ба хоки пойи як одам наарзад?!

 

* Ишора ба Қуръони Маҷид, сураи «Азҳоб», ояи 73: «Мо ин амонатро (ишқро) бар осмонҳо ва замину кўҳҳо арза доштем, аз таҳаммули он сар боз заданд... Инсон амонат ба дўш гирифт...».

 

ҲАҚПАЗИРӢ                   

 

На ҳар ҳарфи раво гуфтан тавонанд,

Агар гӯйӣ, на бишнуфтан тавонанд.

Ҳам ононе ки меҷӯянд ҳақро,

Агар гӯем, пазруфтан тавонанд?!

                                  

МАРДОНАГӢ

 

Асоси зиндагиро бар ҳам овард,

Тазоде ки бувад дар ҳар зану мард.

Аҷаб, дар зиндагонӣ мешавад гоҳ,

Зи тарси беш ҳам мардонагӣ кард.

                                  

ДАРДИ БЕДАРМОН

 

Чӣ аблаҳ хешро якто надонад,

Касеро оқилу ҳамто надонад.

Маҷӯ бар аблаҳӣ беҳуда дармон,

Ки ин дармон Худо ҳатто надонад.

                                  

ХУДОИ МУҲАББАТ

 

Худоёни башар аксар язиданд*,

Башар тарсондаву қалбаш дариданд.

Манам банда ба оне, ки бигӯяд:

“– Худо баҳри муҳаббат офариданд”.

*язид – ба маънои шайтон

 

ЧИЗУ НОЧИЗ

 

Ғамӣ гардем аз ҳар чизи ночиз,

Чунонки шод аз ночизаке низ.

Шигифтам ман аз он ки, гоҳ моем,

Ғамии навбаҳору шоди пойиз.

 

НОБАҶО

                    

Ба ҳар синнӣ, ба фасли хештан соз,

Ҷавон бошӣ, макун пирӣ ту иброз.

Ҳамон сон нобаҷову хандадор аст,

Агар пире бихоҳад кӯдакӣ боз.

                    

ЯК НОМ

 

Туро ман дӯст медорам чу дирӯз

Ва фардо дӯстат дорам чу имрӯз.

Ҳама рӯзи маро номест, як ишқ,

На фардову на имрӯзу парерӯз.                        

                    

МЕҲР Ё СЕҲР

 

Худоё, ин чӣ бахти оламафрӯз,

Ки овардӣ варо наздам ба Наврӯз.

Ду чашмаш чашмаи меҳр аст ё сеҳр,

Кунун ту дарки ин розам биёмӯз.

                       

ҶАҲЛУ ХИРАД

                                                           

Расӣ то бар худӣ худро биомӯз,

Ки гардӣ аз худомӯзӣ худафрӯз.

Зи бас кори ҷаҳон беҳикмате нест,

Набошад гар хирад, ҷаҳл аст пирӯз.

                       

МАРДУ МАРДОНАГӢ

 

Набарди зиндагӣ кардӣ чу оғоз,

Дар он мардонагӣ гардад барандоз.

Дар он тарсу шавад тарсутар аз бим,

Шавад мард аз хатар мардонатар боз.

                         

ОҚИЛУ ОДИЛ

                                  

Худоё, бар сипосат қобилам соз,

Ба рағми ҷоҳилонат оқилам соз.

Чу ақлам коргар омад, бигӯям,

Худоё, одилам соз, одилам соз!

                        

ШАРТИ ЗИНДАГӢ

 

Агар ҳам нестӣ дар умр пирӯз,

Ба ёди зиндагӣ ҷоне барафрӯз.

Агар имрӯзи ту фардо надорад,

Бубояд зистан бо ёди дирӯз.

                         

ОФТОБ

 

Ба болои ту дебои шабафрӯз,

Шабафрӯзӣ, биё, бар маҳ биёмӯз.

Агар ту офтоби ман набошӣ,

Чаро бо омадат шаб мешавад рӯз.

                        

ОҚИЛТАРОШӢ

 

Ҳама бо ту накарда суҳбате дер,

Ҳамоно мешаванд аз ҷони худ сер.

Аз ин оқилтарошиат чӣ суд аст,

Ки медӯшӣ ту говеро ба ғалбер?!

                               

РОҲИ КӮТОҲ

 

          Гаҳе абрӣ самову гоҳ беабр,

          Гаҳе раҳмат бубиниву гаҳе ҷабр.

          Агар ҳам зиндагиро раҳ дароз аст,

          Вале ин раҳ чӣ кӯтоҳ аст то қабр

                                 

ФАНДИ ЗАРАНДУД

 

Ту донӣ, ҳар куҷо афроди бесар

Асири худнамоиянд яксар.

Махӯр фанди зарандудӣ, ки пинҳон

Сари кал дошт зери тоҷ Қайсар.

                                 

 

ҲИКМАТИ ЗАР

 

Баланд аст арчи қадри дурру гавҳар,

Вале тоҷи ҷавоҳир омада зар.

Агар зар шаҳ кунад марди хирадро,

Валекин бехирадро мекунад хар.

 

ЛАНГАР                         

 

                     Шавӣ дарёи донишро шиновар,

                     Бупаймоӣ варо то охир аз сар,

                     Агар ҷӯйӣ дар он дурри ҳақиқат,

                     Ба саргаҳ боядат андохт лангар.      

                                           

                                   АНДАРЁФТ

 

                    Зи шоми тор бин боми мунаввар,

                    Ба ҷавфи санги хоро лолаи тар.                 

Агар мебошадат ҳисси шунидан,

                    Зи хомӯшӣ шунав фарёди маҳшар.

                                    

 М АҒЗКУШӢ

 

Азизи ман, ки ҳар рӯзе ду-се бор

Кунӣ бар меъдаат хӯрок тайёр,

Ба сол оё китоберо нахонда,

Кушӣ мағзи саратро гушнаву зор?!

                   

ҶАҲОНПАЗИРӢ

         

Биандешам ба ин даҳри мудаввар,

Ситамкаш ин яке, дигар ситамгар.

Ҷаҳон дарёфтан душвор набвад,

Пазируфтан басо ояд гаронтар.

                    

ДУРУСТИИ МУХОЛИФ

 

Ба чархакҳои соат нек бингар,

Ки зидди ҳамдигар чарханд яксар.

Вале дар ин мухолифгаштани хеш,

Кунанд они* дурустеро муқаррар.

*вақт

                     

ПОДОРИ ХУН

 

Ҳукумат гаҳ ба раъйи халқ ё зар

Ва ё зӯри силаҳ гардад музаффар,

Агар бо хун биёяд рӯйи қудрат,

Бувад танҳо ба хун подор дигар.

                     

ЯКЕ...

 

Яке зӯру дигар созад музаффар,

Яке нуру дигар созад мунаввар.

Яке омад, ки атри гул бибӯяд,

Дигар то даҳрро созад муанбар.

                     

БЕҲУДА

 

Сари коре бигирӣ, зуд ё дер,

Бувад маҳсули он рӯбоҳ ё шер.

Аз ин шуғлат вале гирӣ чӣ ҳосил:

Ки медӯшӣ гаверо ту ба ғалбер.

                      

МУЯССАРУ НОМУЯССАР

                   

На ҳар касро бувад ин фикр дар сар:

Муяссар кай шавад ҳар номуяссар.

Ҷавонӣ – сол камтар, бештар – дӯст,

Чу пирӣ – сол бешу дӯст – камтар.

                       

АЁР

 

Далериҳост зеби рӯзи пайкор,

Таҳаммул оядат гоҳи ғазаб кор.

Аёри дӯстӣ гар дар ниёз аст,

Вафо бошад ба ишқи ёр меъёр.

                        

 

ШАВҚУ ЗАВҚ

                        

Аё бахшандаи илҳоми нодир,

Ки додӣ шоиронро ҳарфи соҳир,

Ба онҳое ки шавқи шеър доранд,

Надодӣ аз чӣ завқи шеър охир?!

                      

БИСОЗӢ...

 

Туӣ дар арсаи мардӣ музаффар,

Санои ҷуръатат гӯям мукаррар.

Вале беш офарин хонам, агар ту

Бисозӣ зиндагиро зиндагитар.

                      

ҲАМДАРДУ ҲАМҶОМ

 

Агарчи дар барат дорӣ ту бас ёр,

Нагардад ёри кас бар ҳеҷ кас ёр.

Ба рӯзи ғусса ноёб аст ҳамдард,

Ба рӯзи шод ҳамҷом аст бисёр                          

                      

КАФФАИ ФАРДО

 

Сари имрӯзу фардоям мукаррар

Маро андеша буд якзайл дар сар,

Ки кош, ар бор бинҳам бар тарозу,

Фурояд каффаи фардо фурӯтар.

                      

ИМРӮЗУ ФАРДО

 

Миёни рафтаву оянда бингар,

Набошад ҳолати истода яксар.

Намонӣ як қадам имрӯз бар пеш,

Равӣ ту даҳ қадам фардо қафотар.

 

УФҚ

                                       

Мани ночорро медор маъзур,

Ки аз ту гӯшаи чашме-м манзур.

Ту чун уфқӣ маро, ҳар қадр сӯят

Қадам монам, ҳамон қадре шавӣ дур.

                      

САЛОҲИ ДАҲР

 

Ҷаҳон бар коми рӯбоҳ аст ё шер,

Надорад хиҷлат аз гушна шикамсер.

Дар ин дунё, ки пурбаҳсу талош аст,

Салоҳи даҳр адл орад, на шамшер.

                                                 

РОҲИ ОЛАМ

 

Чӣ аз умр одамиро буд манзур,

Ба чӣ хайру савобе буд маъмур,

Ки гарчи роҳи оламро бипаймуд,

Набуд беш аз раҳи гаҳвора то гӯр.

 

НОСОЗГОРӢ

 

Чу бо рафтори инсонам бувад кор,

Маро ҳайрат биафзояд дигар бор,

Ки ман хулқи накӯяш меситоям,

Чаро меорад он бадмазҳарӣ бор?!

 

ШЕЪРУ ШАМШЕР   

 

Сарафрозо, нагардӣ, кош, сарзер,

Далер ойӣ ту дар ҳангом, на дер.

Туро то шер хонад шермарде,               

Мутеъи шеър шав, ҳаргиз на шамшер.

                                

ГУНОҲУ ГУНОҲКОР

 

Гунаҳ бар гардани кас мешавад бор,

Гаҳе беихтиёру гоҳ мухтор.

Вале бо чашми ҳақ бинӣ, ки гоҳе

Гунаҳ зишт аст, аммо на гунаҳкор.

                                  

СӮЗИ ИШҚ

                                  

Агар ангушти худ сӯзӣ ту камтар,

Дигар з-оташ гурезӣ ту муқаррар.

Вале боре бисӯзад оташи ишқ,

Ба ҷон хоҳӣ, ки сӯзӣ бори дигар.

                                  

ИШҚИ НОТАКРОР

                                  

Шавад аз ишқ нав даҳри куҳанкор,

Вагарна куҳна монад чархи даввор.

Агар як ишқи нотакрор бигзашт,

Дигар ҳар чиз такрор аст, такрор.

                                 

НОЧОР

                                 

Ҳамегӯям ба худ ҳар рӯз сад бор,

Ки бахшоӣ маро, эй шеър, зинҳор.

Вале фардо намедонам чаро боз,

Зи нав сар мекунам ин кор ночор.

 

ҲАВАС

                   

 “Зи шеъру шоирӣ шуд ҳавсала-м пир, –

Ба худ гӯям: – Сари кори дигар гир”.

Вале чун субҳ сар бардорам аз хоб,

Ҳавас аз нав ҷавон гаштасту даргир.

                                      

НАФРАТ

                                                           

Ба ақли одамӣ ояд қарин ҳис,

Ки касро мебарад арши барин ҳис.

Агарчи ҳисси иззат беҳтарин аст,

Гаҳе нафрат шавад волотарин ҳис.          

 

ДУ ГӮШ

                                     

Чу дорад ҳар забон ҳам неш, ҳам нӯш,

Хушо, кам гӯиву афзун кунӣ гӯш.

Набуд беҳикмат ин кори Худованд,

Ки танҳо як даҳонат доду ду гӯш.                                       

 

МАЙЛ

 

          Зи дил танг ояму аз вою вайлаш,

          Ки ҷуз кӯи нигоре нест найлаш*.

          Вале он ки барад аз ман диламро,

          Чаро бар бурдани ман нест майлаш?!

         

*найл – ба мақсад расидан

                                    

ГУЛБАРГИ ПО

 

          Равон кардӣ гуле, монам куҷояш,

          Ки ҷуз болои чашмон нест ҷояш.

          Вале тарсам, ки мижгонам харошад,

          Шабе  ногаҳ кафи гулбарги пояш.

                                    

РОҲИ ҒАНО

                                    

          Ҳар инсонро бувад роҳи ғано гӯш,^[1]

          Макун ҳам ҳикмати сурат фаромӯш,

          Ки пинҳон дар даҳони ту забон аст,

         Вале гӯшат аён аст аз буногӯш.               

                                     

НОРАВО

 

Чу байни бордорони ҳамоиш

Сафедори баландӣ дар намоиш,

Чаро з-онон, ки сархам зери боранд,

Ту мехоҳӣ ба худ ҳамду ситоиш?!

 

СОЯ

 

Ба хешу соягоҳи хеш андеш,

Ки умре нурборон оядат кеш.

Агар ту пушт гардонӣ ба хуршед,

Бигардад соя аз ту як қадам пеш.

                     

МАСЪАЛА

                     

Худоё, боз мехонӣ ту бар хеш

Ба ҳангоми қиёмат шоҳу дарвеш.

Дар он маҳшар, ки меоянд бо ҳам,

Чӣ хоҳӣ кард ту бо гургу бо меш?!

                     

РАДДУ “БАЛЕ”

 

Ба рағми маслиҳатбин гӯямат фош,

Куҷо рушде бувад бе баҳсу пархош.

Маро танҳо “бале”-ят, дӯст, хуш нест,

Агар ёри манӣ, дар радди ман бош!

                      

БОТИНАЁНӢ

         

Агар дар кеш ҳастӣ ростандеш,

Биафзоӣ ба ҳуснат беш аз пеш.

Туӣ пӯшидатар аз ҳар қабопӯш,

Чу шармат н-ояд аз урёнии хеш.

 

НАМОЗУ НАВОЗИШ                                       

                       

Ҳамин ёре, ки афсунист созаш,

Заминӣ ё ки гардунист розаш,

Ки ҷон гӯяд, намозат хон ба пояш,

Ки дил гӯяд, ба бар гиру навозаш.

 

УМРИ АБАД

                        

Бароҳат сар ба рӯйи нозболиш

Нахоҳӣ ёфт ному ганҷи дониш.

Дари умри абад боз аст, раҳ лек

Наёбӣ ҷуз ба ранҷу озмоиш.

                         

ИЛТИҶО

 

Касе хоҳад, ки мо бошем ёраш,

Ба рӯзи бекасиҳо дар канораш,

Худоё, дар паноҳат дор ӯро,

Ки то ман зинда бошам, зинда дораш!

 

ИЛОҶИ ҒАМ           

 

Ба ҳар ҷо ҳар чӣ бошам, ту чаман бош,

Мусофир гар шавам, бар ман ватан бош.

Ғами худро илоҷе мекунам ман,

Фақат ту рӯзи шодиҳо ба ман бош!

                                     

МЕЪЁРИ МАТЛАБ

 

Бувад занбӯрро ҳам нӯшу ҳам неш,

Вале нӯшоварӣ ӯро бувад кеш.

Махоҳ аз кас зиёда з-он чӣ дорад,

Ки ӯ натвонад аз будаш диҳад беш.

 

ҲУШЁРУ ДЕВОНА

                                                 

Ту ёру ёвари бегонагон бош,

Тасаддуқ бар фари фарзонагон бош.

Агар чун хеш ҳушёре наёбӣ,

Бирав, девона бо девонагон бош!

                                    

РӮСПӢ

 

Маро сад мард хонад ҳамтани хеш,

Яке аммо намехоҳад зани хеш.

Насиби ман чӣ сон додӣ, Худоё,

Ки рӯзидеҳ надорам ҷуз тани хеш?!

                                   

ҲАЛОЛУ ҲАРОМ

 

          Ҳамон ки дар ниҳон дорад тааффуф*,

          На ҳар гаҳ пок монад дар таассуф**.

          Чунон-к оби ҳалол андар даҳонат,

           Агар берун биандозӣ, шавад “туф”.

 

           *боз истодан аз ҳаром

           **баромадан

 

 

ЯК КАМТАРАК...

 

Худовандо, ки ёронро диҳӣ шавқ,

          Ки бар гардан зананд аз шоирӣ тавқ,

          Ба ин бечорагон з-он доданиҳо-т

          Чаро арзон надорӣ як камтарак завқ?!

                   

ХОК БАР САР

        Ба чашми ҳамватан пошидани хок

        Кунад то кай давом охир дар ин хок,

        Ки дар ин хок хоке ҳам намонда,

         Ки бо ҳасрат кашам ман бар сарам хок.

                                   

ШАК

 

Кушоям дафтари аъмолат инак,

Шиносам хулқу хӯят бешу андак.

Худоро гарчи нуқси халқ* набвад,

Чу мебинам туро, ояд маро шак.

*офаридан

                                   

ҒОРАТ

 

Ба унси дузду ҳоким кай бувад шак,

Ки байни ҳар ду фарқе нест андак.

Маро ҳаст он қадар ақле, ки донам,

Ҳукумат кардану ғорат бувад як.

                                     

ТАҶАММУЛ

Раҳи умри ту бошад аз дили гул,

Ки гардад санг ҳам назди ту булбул.

Чу ту Матлубаи дилҳои мойӣ,

Таҷаммул хоҳамат, умре таҷаммул!

                                     

         ДУЗДИ ДИЛ

 

          Аҷаб дузде, ки бедуздӣ барад дил,

          Маро аз сина бе музде барад дил.

          Чӣ бошам ман, ки ин кофарсириште

          Ба як бозӣ зи Ҳурмузде барад дил.         

                                     

ШИГИФТ АНДАР ШИГИФТ     

          Намедонам, аз ин ғамҳо чӣ ҳосил,

          Ки ғамҳои аҷаб сахтанду қотил.

          Ба ғайри ғамдиҳӣ бар хубу фозил,

          Чӣ дигар мекунад Аллоҳи одил?!                                         

 

ДӮСТӢ                       

 

          Маро аз мавҷи дарё фарди коҳил

          Ҳамехонад ба реги нарми соҳил.

          Худоё, дӯстии як хирадманд

          Беҳ аст аз дӯстии ҷамъи ҷоҳил.

                                     

ХИРМАНИ ГУЛ

 

Чӣ ширин месурудӣ нағма, булбул,

Ки шуд хорову хор об аз тааммул.

Ба чӯби хушк хондӣ чаҳ-чаҳи хеш,

Тарӣ дарёфту шуд хирмани гул.

                                  

ҒУЛҒУЛУ СУНБУЛ

 

Кушояд ғунча аз шобошу ғулғул,

Чаман донад баҳои чеҳраи гул.

Чӣ мехонӣ ба гӯши буттаи хор,

Туӣ булбул, бихон дар гӯши сунбул.

                                  

 

АҚЛУ ИШҚ

 

Ба ҳар роҳе ки доим меравад ақл,

Зи пушти ишқ лангон медавад ақл.

Аҷаб рабте миёни ақлу ишқ аст,

Чу дарёбад варо, гум мешавад ақл.

                                    

ҒУНЧАИ ГУЛ

 

Чӣ ширин месарояд нағма булбул,

Ки сандал мешавад ҳамтои сунбул.

Ба гӯши хор хонӣ ту, париҷон,

Кушояд дарзамон сад ғунчаи гул.

                                     

ОЁ

Агарчи рӯзу шаб ӯро сутудам

Ва хоки пойи ӯ бар чашм судам,

Вале ҷони маро месӯзад ин шак,

Ки оё ошиқаш будам, набудам?!

                                   

ОВОЗИ БУМ                                    

Наворезӣ куҷо меояд аз бум,

Ки ҳаст овозаву овози он шум.

Вале он ҷо ки вайрону хароб аст,

Ҳамин овози он ҳам нест мағмум.

                      

ҶОНБАХШ

 

Биё, гуфтӣ, дар оғӯшат дароям,

Туро сад ҷони нав бар тан физоям.

Маро ҷонофарин ҷонбахши ту сохт,

Вагарна ман дигар баҳри чароям?!

                      

СОҲИБХОНА

 

Дилу ҷонро, ки бар ҷонона додем,

Ба мурғони ғарибе лона додем.

Магар кардем мо доду гирифте,

Ба соҳибхона танҳо хона додем.

                    

НИМИ НОЗ

 

Сар омад ишқ, мо оғоз бахшем,

Парӯ афтодаро парвоз бахшем.

Ҷаҳон аз нозпарвардон ба ҷон аст,

Вале мо ҷон ба ними ноз бахшем.                    

                    

ХОРЕМУ ХОРЕМ

 

Гуле гул мефиристад, мо чӣ дорем,

Ба ҷуз як ҷон, ки пеши ӯ супорем.

Чӣ сон гирем бар каф ё канораш,

Ки мо сар то ба по хорему хорем?!         

                    

ХИЛҚАТИ ОДАМ

 

Ба гӯшам мерасад ҳарфе дамодам,

Ки дорад хилқати пайғамбар одам.

Чу дар ҳар одаме бошад паямбар,

Кӣ кушта-ст он паямбарро дар одам?!

                     

ҲАРФИ НАВ

         

Садои булбуле аз чағз* ҷӯем,

Карафсеро** чу атри нағз бӯем.

Ҳазорон ҳарфи пучу кӯҳна хонем,

Ки як ҳарфи нави бомағз гӯем.

 

*ғук, қурбоққа

**гиёҳи нохушбӯй

                      

ДАРКИ ОДАМӢ

                   

Худоё, аз чӣ бешиву камиям,

Гаҳ аз доди ту шоду гаҳ ғамиям.

Чу овардӣ маро дар шакли одам,

Бибар фардо ба дарки одамиям.

ДУШМАНИ ОДАМ

 

Манол аз одамизода дамодам,

Ки аз ӯ душманизодаст олам.

Агар худ душмани одам набошӣ,

Набошад душманат ҳам ҳеҷ одам.

                      

ШИРИНТАР...

                    

Ту бо ағёриву мо бо ту ёрем,

Ба ғайри ёди ту ёре надорем.

Туро ширинтар аз ҷон офариданд,

Ки ҷону дил ба қурбони ту орем.

                      

ДУСАД БӮС

 

Дилам хоҳад, ки оғӯшат бигирам,

Дар оғӯш аз бару дӯшат бигирам.

Ба ҳам печад чу моро дасту бозу,

Дусад бӯс аз лаби нӯшат бигирам.

                      

МАЗЛУМУ ЗОЛИМ

 

Чӣ роз аст ин, надонад ҳеҷ олим,

К-аз он дар ҳайрат ояд ақли солим,

Ки чун мурд одамӣ, яксон чаро ҷой

Диҳад ин хок бар мазлуму золим?!

   

ТАЛХИИ АШК

 

Яке ашке фишонад дар ғами ном,

Дигар дар ёди ёру бӯсаву ком.

Чӣ ширин аст ашки ин азизон

Зи талхиҳои ашки ман ба айём

                      

ЗУЛМАТИСТОН

 

Агар дар даҳр дар қалби ҳар инсон

Набуд як офтоби ишқ рахшон,

Ҷаҳон бо анҷуму хуршеду моҳаш

Сарое буд сарду зулматистон.

                     

САРНАВИШТ

 

Чу фармуданд, гоҳи офаридан,

Ба як парвозу бар дигар хазидан,

Дусад хар ҳам давад аз пушти як асп,

Ба гардаш ҳеҷ натвонад расидан.         

                      

ХУЛОСА

 

Ҷаҳон пур гаштааст аз панди инсон,

Ки бояд зистан ин сону он сон.

Ба як ҳарфат кунам онро хулоса,

Чунон зӣ, к-одамон гӯяндат Инсон!

            

НОНИ ХУШК

         

Хирадманде агар хушкид чун нон,

Набояд кард онро дур аз хон,

Ки нони хушки ҷавро ҳам кунӣ тар,

Зи пешин ҳам шавад хушмаззатар он.

                       

МАНУ ЗИНДАГӢ

 

Магар як дам ба умр осудаам ман,

Чу раҳ бар сӯи худ паймудаам ман.

Надонистам чӣ буда зиндагӣ, лек

Бибояд донад ӯ, кӣ будаам ман.

                        

СОДА КОРЕ

 

Ҷавонӣ ту, маро чун худ ҷавон кун,

Ба ман ҳар чӣ дилат хоҳад, ҳамон кун.

Намегӯям, ки бо ман ину он кун,

Дар оғӯшам дарою ҷовидон кун.

                          

СОЯБОН

                                       

Нашояд ҳар хамеро паст дидан,

Ба ҳар паскӯчае бунбаст дидан.

Ту рӯйи офтоберо тавонӣ,

Магар бе соябони даст дидан?!

                        

ДАР ИН САҲРО...

                      

Канори дашт оҳу дар чаридан,

Вале гург аст дар фикри даридан.

Худовандо, ту моро офаридӣ,

Дар ин саҳро пайи ҷоне харидан.

 

ЧОРА                      

 

Ҳунар бошад, ба чашми баста дидан

Ҷаҳонерову бе гӯше шунидан.

Забон гар тунд бошад, боядат суфт,

Дароз аст он агар, бояд буридан.

                        

БО ЧАШМИ МАН

                                                 

Бимон дашту даман, сӯйи чаман бин,

Гузар аз хору хас, рӯйи суман бин.

Чароят дӯст дорам, ин ки пурсӣ,

Ту худро як назар бо чашми ман бин!                                 

                         

ҲОЛО БИБАХШОЙ...

 

Кушо чашму бубин фардои равшан

Ба дашту чӯли мо сад боғу барзан.

Заифиҳои мо ҳоло бибахшой,

Ки бошад ҳомили садҳо Таҳамтан.

                         

ҲАМЁРӢ

                                       

На танҳоем дар гардуни гардон,

Ки ҳамёрӣ бувад ойини мардон.

Ба фатҳи қуллаи умрем пайванд

Ба арғамчин ба ҳам чун куҳнавардон.

                        

ЧОР ФАСЛИ СОЛ

 

Парастуиву айвонат нишеман,

Баҳорон мерасӣ бо бӯйи гулшан.

Биё, дар дилбарӣ гунҷишки ман бош,

Ки бошӣ чор фасли сол бо ман.

                      

ДУР АЗ ДИЁР

                                                           

Ба хориҷ гулрухе гуфто, ки: “– Ин сон

Ба ман дил додаӣ, ин ҷо ба ман мон!”

“– Ба ҷон ёрам туро, фардо валекин

Чӣ сон дур аз диёрам медиҳам ҷон?!”

                        

ЗИШТУ ЗЕБО

 

Маяндеш аз каму бисёр бурдан,

Ки набвад чорае ҷуз пас супурдан.

Чӣ сонат марги тарсуёна зишт аст,

Чунон зебо бувад мардона мурдан.                                               

                        

МАҲВИ ҲАЙРАТ

 

Намедонам, чӣ махлуқӣ, ту, Инсон,

Ки нақши зиндагӣ ҷӯйӣ ба кайҳон.

Валекин дар замин ҳар рӯз бераҳм

Ҳазоронро кунӣ маҳрум аз ҷон.

                        

АЗОБИ ВИҶДОН

 

Агарчи омадӣ осон бад- ин сон,

Чу инсон зистан кай буд осон?!

Ба ҳар ҳадде ки виҷдон дод азобат,

Бад-он ҳадд зистӣ монанди инсон.

 

ЗАНОНУ МАРДОН

 

Ба худ фахранд мардон чун Таҳамтан,

Занон аммо хамӯшанду фурӯтан.

Гаҳ аз сад мард як марде наёбӣ,

Вале дар як зане пайдост сад зан.

                        

ҶУРЪАТ

 

Зи ман хоҳӣ ҳақиқатро сутудан,

Ба майдон поймардиҳо намудан.

Агар ҳарфи ҳақат бепарда гӯям,

Туро ҷуръат бувад баҳри шунудан?!

                        

МОҲИИ ТИЛО

 

Чу дарёӣ бувад обу гили ман,

Ту моҳии умедӣ дар дили ман.

Дили ман беҳтарин ҷавлонгаҳи туст,

Биёву кун тилоӣ маҳфили ман.

                        

АРЗУ МАРЗ

 

Дилатро гунаи ойинае дон,

Ки ҳар чӣ бинад он, созад намоён.

Дилат равшан бувад, арзи Худояст

В-агар торик бошад, марзи Шайтон.                                            

                              

 

ШАРТИ ҲАМЗАБОНӢ

 

Хуш аст аз рӯйи ёрон меҳр дидан,

Канори ҳамгинон ҳамдил гузидан.

Агар хоҳӣ ба мардум ҳамзабонӣ,

Забонатро каме бояд газидан.

                             

НОМЗАДИ ИНСОН

 

Пас аз ҳар чанд соле гардад эълон

Барои президентӣ марши даврон.

Ба ин мансаб фаровон номзад ҳаст,

Куҷо бошад яке бар номи инсон?!

ХАСУ ХОС         

 

Хасе буду бишуд ҷо байни хосон,

Касеро чун набуд айёрӣ он сон.

Ба рӯзе шуд вакили мардум осон,

Ба сад соле нашуд аммо вай инсон.

                              

ЗОДАИ ВАТАН

 

Ба мо бемодарӣ чун нест осон,

Ду модар аз азал дорад ҳар инсон.

Худо моро нигаҳ дорад аз он рӯз,

Ки нашносад Ватанро зодаи он.

                              

ОН ҶОВУ ИН ҶО

 

Биҳишту дӯзаху... моро такопӯ

Ки фардо ҷойи худ донем аз ин ду.

Вале фармуди Ҳақ з-аввал чунин аст:

Равӣ он ҷо, ки ин ҷо сохтӣ ту.

                               

 

 

Магар аз бепулӣ парво кунӣ ту,

Нагӯям худ ба пул шайдо кунӣ ту.

Вале ҳамён мадор он сон, ки натвон,

Ба гоҳи бахшише пайдо кунӣ ту.

 

САНГИ РАҲ

 

Биёӣ рӯ ба рӯ бо зишту бадхӯ,

          Набошад ҳоҷате кардан ману ту.

          Ба поят мезанӣ санги раҳ оё,

          Ва ё мебигзарӣ онро зи паҳлу?!

                            

НАСИМ

 

          Насимиву насими раҳгузар ту,

          Биёбонему бар мо ҳам гузар ту,

          Ки бо атре зи гулпироҳани хеш

          Кунӣ дашти диламро гулбасар ту.

                            

ХУД ОДАМИСОЗӢ

                                                 

          Худоё, карда дар хилқат ба ман рӯ,

          Чӣ одам кардаӣ халқам, ба ман гӯ?!

          Магар худ одамисозист осон,

          Ки фармудӣ чунин коре ба ман ту?!                                               

                                

САНГУ РЕША

                             

         Ба реша шохи навбар гуфт: – Баргӯ,

         Зи мо ҳар ду, кӣ бошад сабзу хушрӯ?

         – Накардам ман агар дар санг реша,

         Куҷо дар осмон буд ҷилваи ту?!

                               

БЕЧОРАНОЛӢ

 

Чӣ суд аз шикваи садсолаи ту,

Ки умр асло набошад холаи ту.

Агар нолӣ зи бори умри сангин,

Шавад сангинтар он аз нолаи ту.

                               

ДУЗДИ ОСОР

 

Ба ҳар давру замон панде бувад нав,

Ту ҳам панди замони тоза бишнав:

Надуздӣ ҳеҷ агар, мансаб нагирӣ,

Бидузд осори мо, сардори мо шав.

                         

ДАР ҶОВИДОНА

 

Чи дарёву чи дашту кӯҳу ёна,

Ҳама дар даҳр ҷовиданд, ё на?!

Чи меҷӯйӣ абадро ту пас аз марг,

Ки ҳоло зиндаӣ дар ҷовидона.

                   

 

БУТСОЗӢ     

 

Бикун кори ҷаҳон боре назора,

Бубин моро, ки ҳастемаш чикора.

Ба хеш аз лӯхтакҳо бут бисозем,

Ки соземаш пагаҳ сад лахту пора.

  

НА!

                             

Зи афроду ғуломии замона

Набошад бас магар хондан фасона.

Агар бӯйе зи озодӣ бибурдӣ,

Баланд аз ҷо шаву як бор гӯ: –На

                     

НИСОР

 

Ту, эй дар ёди ӯ, бечора гашта,

Дар овори ғамаш овора гашта.

Чӣ меорӣ нисори хоки пояш,

Ба ҷуз як дил, ки он ҳам пора гашта.

                      

ОЙИНА

 

Хуш оне ки зи софӣ суд бурда,

Сутуда-сту намегардад сутурда.

Агар ойинаам бошӣ ту, эй дӯст,

Мусаффо бош, на зангорхӯрда.

                      

БАР РАҒМИ ҚИСМАТ

                             

Чӣ медонӣ, туро аз чӣ сиришта,

Чӣ ҳам дар сарнавишти ту навишта.

Сано бодат, вале бар рағми қисмат,

Агар дев ойию гардӣ фаришта.

                      

ҚАДРИ СИТОРА

 

Надорад  ахтари  гардун шумора,

Ба рӯз аммо наояд дар назора.

Агар хоҳӣ, ки қадратро шиносанд,

Баро дар шаб, ки гардӣ ту ситора.

                      

ЗАМОНАТ

 

Замонат медиҳад моро замона,

Ки монем аз вуҷуди худ нишона.

Ҳамин як лаҳзаи умр аст фурсат,

Ки соземаш варо мо ҷовидона.                                             

                      

ЗАБОН

 

Туро, эй одамии нури дида,

Худоят чун халифа офарида.

Ҳалолу покиву танҳо забонат

Гаҳе созад ҳарому сархамида.

                     

МАЪНОИ ДАҲР

 

Худованд офарид арчи ҷаҳоне,

Ки он пояндаву моем фонӣ.

Вале гар мои фонияш набошем,

Чӣ бемаъност даҳри ҷовидонӣ!

                     

ХОМӮШӢ

 

Агарчи носабурӣ ё сабурӣ,

Зи лабҳоят садо ояд булӯрӣ.

Вале он суд н-орад ҳеҷ ҳарфат,

Ки хомӯшӣ ба ҳангоми зарурӣ.

          

ТАРСУ ҒУЛОМӢ

 

Чу бишнидӣ аз озодӣ паёме,

Бигир аз бардагиҳо интиқоме.

Туро бетарс оварданд бар даҳр,

Агар аз дигарон тарсӣ, ғуломӣ.

                   

 

 

ХЕШ

 

Худоро ҳар нафас ёрӣ, на ёрӣ,

Касеро нест бар кори ту коре.

Вале хешат надонӣ бандаашро,

Худоро ту ба худ бегона дорӣ.

                    

ҲАҚНАМОИ ҲАҚНАРАФТА

 

Туӣ даъвогари роҳи ризоӣ,

Ки гӯё роҳи ҳақро ибтидоӣ,

Намонда як қадам аз роҳи ҳақ ту,

Чӣ сон, охир, ба мо онро намоӣ?!

                    

АРМОНИ НАВРӮЗ

 

Ту моро дилбари дилсӯз бошӣ,

Ту моро ҷони ҷонафрӯз бошӣ.

Ба Наврӯзат чӣ хоҳем орзу кард,

Ки худ армони ҳар Наврӯз бошӣ.

                    

КАНДУИ АСАЛ

 

Ту ширинтар аз он ширинлабонӣ,

Вале ширинии худро надонӣ.

Агар он дилбарон гулҳои боғанд,

Ту кандуи асал аз боғи ҷонӣ.

                    

ЧАРО НЕ?!

 

Азизи ман, дилат банд аст ё не,

Ба қалбат ҷой гашта аз чӣ мо не?!

Ба як кунҷи дилат моро бидеҳ ҷой,

Агар гӯям, бигӯ, охир, чаро не?!

                    

ШАВҚИ ҶАВОНӢ

 

Ту як нозукниҳоли боғи ҷонӣ,

Ки аз ҳар шохаат гул мефишонӣ.

Чӣ гӯям з-одамӣ, худ, к-аз ту олам

Ба пирӣ мекунад шавқи ҷавонӣ.

                     

КАБӮТАРБАЧЧА

 

Ту шаҳнозиву барҳақ шоҳи нозӣ,

Ба нозукшеваӣ маҷмӯи розӣ.

Кабӯтарбаччаи бозигарастӣ,

Ки дилро мебарӣ бозӣ ба бозӣ.

 

ҶОННИСОРӢ

 

Шукуфидем аз худ, бе баҳоре,

Гусоридем ғам, бе ғамгусоре.

Куҷо омӯхт дил ин ҷоннисорӣ,

Надида сояи як ҷоннисоре.                      

                     

ФАХРИ НОҶО

 

Ту мефахрӣ, ки беҳадду канорӣ,

Кашад назди ту чашма шармсорӣ.

Ту чун баҳрӣ, бале, талхиву шӯрӣ,

Ки як қулт оби нӯшидан надорӣ.                                                                        

                     

“ЧАРО”-И ХУД

 

Ҳама дорад ба умр аҳде, ҳисобе,

Саволе, посухе, амре, хитобе.

Чаро ман бар “Чаро”-шон гуфта посух,

Наёбам бар “Чаро”-и худ ҷавобе?!                                      

                    

САРИ ЗУЛФИ СИЯҲ

 

Дило, охир, бигӯ, дар чӣ умедӣ,

Аз он рӯзе, ки рӯяшро бидидӣ.

Ба дасти орзуманде расад кай

Сари зулфи сияҳ дар сарсафедӣ?!

 

ЗИНДА БОШӢ 

 

Ба рӯйи пояат поянда бошӣ,

Ту хуш имрӯзу ҳам оянда бошӣ.

Намегӯям дар ин ҷо бошу он ҷо,

Ба ҳар ҷое ки бошӣ, зинда бошӣ.

                     

ЛОЯМУТ

 

Куҷойӣ, эй лабонат шоҳтутӣ,

Ки баҳрат кардам аз гардун ҳубуте.

Чӣ рӯзие маро кардӣ ту рӯзӣ,

Ки ҷуз як лаб нахоҳам лоямуте.    

                     

ҲАЗОР АФСӮС

 

Нагуфта ҳарфи барҷоят ба ёре,

Ту шояд мехӯрӣ афсӯс боре.

Зи як ҳарфи баноҷо гуфта аммо

Ҳазор афсӯс хоҳӣ хӯрду хорӣ.

                     

ҶУСТУҶӮ

                             

Зи боғ оё гули бехор ёбӣ,

Зи бехуд хуфтагон бедор ёбӣ?!

Ҳамоно дар масири дӯстҷӯйӣ,

Агар худро биҷӯйӣ, ёр ёбӣ.                      

                      

АЗ ЧӢ?!

 

Ба даҳри беҳамӣ, танҳо, ҳумойӣ,

Ба рағми ин замингирон самойӣ.

Агарчи  дида душман ҳам бузургат,

Ба чашми дӯстат аз чӣ кам ойӣ?!

                     

ИЛОҶИ ДОҒ

                     

Зи рози дӯстиҳо парда бикшой,

Зи роҳи дӯстиҳо роҳ паймой,

Ки ёрӣ нест танҳо сайри гулбоғ,

Биё, бо ман илоҷи доғ бинмой.

ДУР АЗ КЕШ    

                                       

Зи ман дурӣ, агарчи пешам астӣ,

Саломатхоҳи қалби решам астӣ.

Ту худро хеши ман ҳарчанд хонӣ,

На хеш астӣ, чу дур аз кешам астӣ.

                     

КӮҲИ САВОБ

 

Сари об ар биҷӯям аз саробе,

Шароберо бихонам гар фаробе,

Агар ин коҳи айби ман бибахшӣ,

Ба фардо орамат кӯҳи савобе.

                     

СОЯВУ КАМОЛ

 

Магӯ ҳаргиз, агар афтодаҳолӣ:

Сарамро соя кун, ёбам камоле,

Ки зери  нахли пуршоху тановар

Куҷо қад мекашад боло ниҳоле?!

                     

ҲИКМАТИ САХТӢ

                                       

Ба чашми дил агар равшаншиносӣ,

Асолатро зи мову ман шиносӣ.

Ба сахти зиндагӣ ҳам ҳикмате ҳаст,

Ки он дам дӯсту душман шиносӣ.

                     

ЁРОНА ЁРӢ

 

Каҳе будиву ҳоло кӯҳсорӣ,

Фулусе буда, ҳоло зарнисорӣ.

Бувад, эй кош, дар ёдат, ки карданд,

Ҳамин ёрон туро ёрона ёрӣ.                              

                     

ФАРОХЕ

                                       

Туӣ, бо шеъри худ гар рӯдлохе,

Ба ҳам о, баҳр шав аз шох-шохе.

Мапечӣ дар сухан дар худ чу гирдоб,

Ки дарёи сухан хоҳад фарохе.

                      

ШЕРИИ ГУРБА

 

Хатарҳоро сипар бошад далерӣ,

Набояд кард аз он як зарра дерӣ.

Агарчи гурба пеши саг заиф аст,

Далерӣ медиҳад бар гурба шерӣ.

                     

                    

ТОРИ ҲАМОҲАНГ

 

Ту, эй мутриб, ки торат ҷӯр созӣ,

Ба мо оҳанги шевое навозӣ,

Бикун тори дили худ ҳам ҳамоҳанг,

Ки дар саҳни замон худро набозӣ?!

                     

ҚУЛТИ ОБ

 

Гуноҳамро ту мегӯйӣ – савобе,

Суоламро ту меҷӯйӣ ҷавобе.

Ба гоҳи ташнагии ҷонсупорӣ

Диҳӣ ту охирин як қулти обе.

                     

НӮШХАНДУ НЕШХАНД

 

Раҳо чун гаштаӣ аз бору банде,

Ба коми хеш хуррам бош чанде.

Ба мо гар нӯшханде ҳайфат ояд,

Мазан ҳадди ақал ту нешханде.

                     

 

РУШД

 

Гар аз пастӣ ба боло раҳ набурдӣ,

Нарафтӣ гар фаросӯ, ту фусурдӣ.

Чу худ парвардаи рушд аст ҳастӣ,

Накардӣ рушд агар, он рӯз мурдӣ.

                     

РОЗИ ИНСОН

 

Ту, эй инсони хокӣ, ҳеҷ донӣ,

Ки розе дориву набвад ниҳонӣ.

Агарчи пой дар рӯйи заминӣ,

Ба сар аммо фаро дар осмонӣ.

                     

НАВОИ ҶОН

 

Навои ҷон шунав, моро, ки ҷонӣ,

Ба мо ҳам ҷуз навои ҷон чӣ хонӣ?!

Агар бо қарру қур унсе бигирӣ,

Ту фарқи зоғу қуқнусе  надонӣ.

 

ПАЛАНГӢ

 

Куҷо дар арса бар мардони ҷангӣ

Ба якрангӣ зафар ёбад дурангӣ.

Пишак ҳам гарчи аз ҷинси паланг аст,

Наояд аз пишак ҳаргиз палангӣ.

                       

СОДАГИЮ ҲУШМАНДӢ

 

Агар дар зиндагӣ набвад Афандӣ,

Набошад андар он андарзу панде,

Ки ҳикмат дорад ӯро содагиҳо,

Ки ояд содагӣ аз ҳушмандӣ.

                     

ШИНОХТИ АСЛ

 

Ту ҳайронӣ, ки нозӣ ё нанозӣ,

Ба он ки ҳар даме ҷон мегудозӣ.

Шиносӣ хешро асли ҳақиқат,

Зи кирду корат ар ойина созӣ.

                     

ДУБАЙТИВУ РУБОӢ

 

Гаҳе чин аз ҷабин, абрӯ кушоӣ

Ба ҳам ояд дубайтиву рубоӣ.

Дубайтӣ гӯямат аз байти абрӯ,

Рубоӣ гӯямат чун дилрубоӣ.

                     

ШАҲНОЗ

                             

Ба ин зебоиву ширинзабонӣ,

Ту шаҳнози дилу шаҳнози ҷонӣ.

Насиби ҳар касе созад Худоят,

Ба нозишҳои худ шаҳноз монӣ.

                     

ДУРАНГӢ

 

Чу  якранг омадӣ, манмо дурангӣ,

К-аз ойина наояд ҳеҷ сангӣ.

Агар гургӣ, фақат мекун ту гургӣ,

На гоҳе рӯбаҳиву гаҳ палангӣ.

                     

САРБАЛАНДӢ

 

Ба сад коре камар бояд ки бандӣ,

Раҳо гар созадат аз мустамандӣ.

Сари корат агарчи сар кафонад,

Саранҷом оварад бар сарбаландӣ.

 

 

[1] Мавлоно гуфта: Одамӣ фарбеҳ шавад аз роҳи гӯш...