Мекушоям болҳои хешро,

Давр дар чархи мудаввар мезанам.

Чун манам аз доначинӣ бениёз

Дар фарози осмон пар мезанам.

Авҷ мегирам чу дар парвозҳо,

То ба авҷи чарх месояд сарам.

Лек мегӯям зи сайёди қазо,

Ҷони худро чун саломат мебарам?!

Нестам аз мурғҳои хонагӣ,

То кунам уммеди меҳри мурғбон.

Кас парастори ман ин ҷо нест, нест,

З-ин ҳама аҳли замину осмон.

Дар зимистон мурғҳои хоназод

Дар катакҳо гарм мехобанду сер.

Маст мегарданду кур-кур мекунанд,

Дар катакҳоянд нотарсу далер.

Ҷонашон дар хона эмин аз балост,

Ҷони ман аммост дар хавфу хатар.

Дар само дар чашми сайёдам, вале

Кай тавонам рафт дар зову камар?!

Рӯзу рӯзии ман аз парвозҳост,

Медиҳам шояд, ки дар парвоз ҷон.

Он касе ин бахт медонад, ки чист,

Зистан дар остон ё осмон.

То замоне зиндаам, чархи кабуд

Мефазояд ҷони болафшони ман.

Гарчи рӯзе мехурад бар санги кӯҳ

Осмон дар шишаи чашмони ман.