Абр хиргаҳ бизанад бар гардун,

Осмон паст фурояд ба замин.

Мурғакони сафарӣ бол зананд

Сӯйи ховар ба навоҳои ҳазин.

Ба замин аз пару боли мурғон

Гарди борони хазон мерезад.

Ҳар замон аз пайи мурғони ҳаво

Аз дилам савти ҳазин мехезад.

Мурғакони сафарӣ вақти ғуруб

Сӯйи иқлими дигар, боғи дигар

Гӯйи аз синаи ман мехезанд,

Бираванд аз дили зорам ба сафар.

Шомгаҳ ё саҳаре чун бирасанд

Ба диёри дигари тозабаҳор.

Бирасад бӯйи биҳишт аз ҳама ҷо,

Булбулон масти наво дар гулзор.

Мурғакони ватанам лек он ҷо

Хонишу чаҳ-чаҳу ово накунанд.

Дар диёри дигарон ҳеҷ гаҳе

Чӯҷаю лонаю маъво накунанд.

Села бо села ҷудо мегарданд

Аз дигар селаи мурғон ба канор.

Ҳар шабу рӯз дар он кишвари дур

Зинда доранд ба дил меҳри диёр.

Сардии рӯзи зимистон гузарад,

Бивазад боди баҳорон ба чаман,

Аз ҳамон дурии дурӣ шунаванд

Мурғакон бӯйи баҳорони ватан.

Ҳама парвозкунон сӯйи диёр

Боз аз қуллаю дарё гузаранд.

Аз сари қуллаю дарё гузарон –

Мурғакон аз сари дунё гузаранд.

Гузаранд аз сари дунёю даме

Нагзаранд аз ватану меҳри диёр.

Мурғакони сафарӣ бол зананд,

Ба раҳи омадашон чашмам чор.