Ҳамраҳи раҳ ба кӯҳ печидем,

Пушти сар монд дашти бирёне.

Дар бари кӯҳпорае дидем

Тӯдаи сангҳои гирёне.

Сангҳоро ба ашк тар карда

Чашмаи софи синаи кӯҳсор,

Сангҳоро ба гиря оварда,

Чашми чашма гириста аз ғам зор.

Духтари раҳнамои айнакдор

Қиссаи сангҳо ҳикоят кард.

Бори кӯҳе ба дӯши мо шуд бор,

Дарди деринаро ба рӯ овард.

Як замон ҳосидони кӯҳистон,

Тӯдаи барбарии саҳрогард,

Ташнаи молу ҷони кӯҳистон

Ба сари кӯҳсор ҷанг овард.

Хост бо подаҳои худ бичарад

Дар чаманҳою дар гулистонаш,

Дар канор оварад, каниз барад

Гулбаданҳои норпистонаш.

Гарчи авлоди регҳои равон

Ҷуз хазидан надошт қисмат беш,

Сари дӯши баланди кӯҳистон

Хост бошад баландтар аз хеш.

Сарбаландӣ туро чу армон аст,

Дар баландӣ таваллудат бояд.

Расми олам ҳамеша ин сон аст,

Хилқати паст паст мезояд.

Сар ба сар хест ҷумла пиру ҷавон,

Рустаме хест аз буни ҳар санг,

Хест баҳри набард кӯҳистон,

Хест аз кӯҳу рӯҳ ин оҳанг:

Зодаи кӯҳсор ҷанг орад,

Сари душман ба зери санг орад,

Ё сараш зери санг бигзорад,

Ӯ магар бори нанг бардорад?!

Писарон рафта арсаи пайкор,

Модарон монда пурғаму танҳо,

Санги гирён шуданд зору низор

Субҳ то шом аз гиристанҳо.

Гуфт духтар: «Ба ҳар кӣ мегӯям,

Дилам аз дарди қисса мегирад».

Дилгарон бингарам ба паҳлуям,

Як зани солхӯрда мегиряд.

Мечакад қатраҳои хуни ҷигар

Аз рухи пири заъфаронияш.

Мекашад нолаҳои дардовар

Аз ғами талхи зиндагонияш.

Рӯзи майдон, азиз фарзандаш,

Рафтаву барнагашта то ба ҳанӯз,

Ӯ ҳам андар раҳи ҷигарбандаш

Санги гирён зи ғам шавад як рӯз...

Ғарқаи ашкҳои сӯзонанд,

Тӯдаи сангҳои барҷое.

Сангҳо модарони гирёнанд,

Сангҳо модарони раҳпое.