Азбаски баландему ба мо паст писанд аст,

Ҳар ҷо, ки нишинем, ҳамон ҷой баланд аст.

 *      *       *

Ин накҳати ашъори ту дар ҳеҷ чаман нест,

Ҷое, ки сухан аз даҳани туст, сухан нест.

 *      *       *

Паёми субҳ, алорағми шаб, паёми ман аст,

Ҳар он кӣ шоири фардост, пушти боми ман аст.

*      *       *

На касӣ, гарчи ба сад ноз равӣ,

Хас магар кас бишавад, то ту шавӣ?!

 *      *       *

Дар талотумҳои дарёии мо каф нест, каф,

Баҳр гаштанҳои мо парвард гавҳар дар садаф.

 *      *       *

Чаро ту беҳуда сӯзӣ ба шоми зулматбор,

Бишав ситораи субҳу навиди рӯз биёр.

 *      *       *

Чӣ метавон кунам, охир, агарки дӯст надорӣ,

Ҳазор шукри ғамонат, ки дӯстам медоранд.

*      *       *

Эй булбулак, савте бихон,

Ё дасти кам боле бизан!

 *      *       *

Агар дилро тавон кард обгина,

Нагирад ҳеҷ гоҳ он гарди кина.

 *      *       *

Ман ба шодиҳои танҳоям чунон шодам,

К-аз ғами ин шодии ҷонсӯз барбодам.

*      *       *

Дар гардани ту зулфи сиё меларзад,

Як ларзаи он ба ду ҷаҳон меарзад.

 *      *       *

Чу мо дарёфтем азби шунуфтанро,

Раҳо кардем дигар майли гуфтанро.

 *      *       *

Фиреби хоби ғафлат хӯрданат чанд,

Ба по шав, хоби бад бояд пароканд.

 *      *       *

Чу хомӯшист маргу  умр –  фарёд,

Ки то мурда нахонандат, бизан дод.

*      *       *

Агар дар ҷисми ту ҷону ҷигар буд,

Туро ин зиндагӣ ранги дигар буд.

*      *       *

Ту хушбахтию беҳадду канорӣ,

Агар бошад насибат дӯстдорӣ.

 *      *       *

Эй гадотабъ, туро дар садади шеър чӣ кор,

Шеър шоҳест, нагардад ба гадотабъон ёр.

*      *       *                         

Замони мо замона не,

                                      замонаи хабаркашӣ,

Ки аз дурӯғу фитнааш

                                          падар кунад писаркушӣ.

*      *       *

Ба ҷойи ошу нон бар мо ҳасад хӯрд,

Нашуд серу ахир аз гушнагӣ мурд.

 *      *       *

Дар дилат ҳаст агар ишқи камол,

Бадр гардӣ ба шабе ту зи ҳилол.

 *      *       *

Мо, ки дарёро убур кардем,

Ғарқ дар ҷӯе намегардем.

*      *       *

Ҷоме, ки зи лаб нӯшанд, саршори муҳаббатҳост,

Ин ваъдаи ҷонбахшой шӯхист, ки гардад рост?!

*      *       *

Ман агар дар зиндагӣ ҳар вақту ҳар ҷоям,

Дар мақоми шоирии хеш барҷоям.

*      *       *

Зиндагонӣ мешавад ҳар рӯз қимат, чора чист,

Мешавад чизе, ки рӯз аз рӯз арзон, одамист.

 *      *       *

Ҳар қадар санг бар саг андозӣ,

Мезанад бештар ба ту аккос.

 *      *       *

Умрпаймоӣ  ту ҳамчун қуллапаймоӣ шумар,

Ҳар қадар боло равӣ, он қадр бинӣ бештар.

*      *       *

Зиндагонӣ на фарёд аст,

Зиндагонӣ фари ёд аст.

 *      *       *

Дар миёнраҳ зодаанд ин мои ноогоҳро,

Ё ба ин сӯ, ё ба он сӯ рафт бояд роҳро.